Για ιερά εξομολόγηση στο ναό μας δέχονται:
π. Τριαντάφυλλος
Κάθε Τετάρτη ἀπόγευμα
π. Γρηγόριος
Κάθε Τρίτη & Πέμπτη ἀπόγευμα
π. Τριαντάφυλλος
Κάθε Τετάρτη ἀπόγευμα
π. Γρηγόριος
Κάθε Τρίτη & Πέμπτη ἀπόγευμα
Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2010
Περί Μεγάλης Τεσσαρακοστής
Μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, γιὰ ἀκόμη μὶα χρονιά θὰ διανύσουμε τὴν Ἁγία καὶ μεγάλη Τεσσαρακοστή τοῦ Πάσχα.
Ὁ βασικός σκοπός τῆς Τεσσαρακοστῆς στὴν ἀρχαία Ἐκκλησία ἦταν ἡ κατάλληλη πνευματική προετοιμασία τῶν κατηχουμένων γιὰ τὸ Μυστήριο του Ἀγίου Βαπτίσματος, ποὺ τότε γινόταν τὴν Κυριακή τοῦ Πάσχα. Ἀλλά ἀκόμη καὶ για τους βαπτισμένους τότε καὶ γιὰ σήμερα, ποὺ ἡ Ἐκκλησία δὲν βαπτίζει πλέον σὲ μεγάλη ἠλικία, τὸ βασικό νόημα τῆς Τεσσαρακοστῆς παραμένει τὸ ἴδιο.
Διότι ἀν καὶ εἴμαστε βαπτισμένοι ἐκείνο ποὺ συνεχῶς χάνουμε λόγω τῆς ανθρώπινης αδυναμίας, εἶναι ἀκριβῶς αὐτὸ ποὺ λἀβαμε κατὰ τὴ βάπτισή μας, ἡ καθαρότητα τῆς ψυχής καὶ ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ μέσα μας καὶ στὴ ζωή μας. Ἔτσι τὸ Πάσχα γιὰ μᾶς εἶναι ἡ ἐπιστροφή στὸ Βάπτισμα, ἡ περίοδος κάθαρσης ἐσωτερικῆς, πνευματικῆς ἀναζωογόνησης, προσπάθεια ἐπανένωσης μας μὲ τὸν Θεό, ἀγώνας προσέλκυσης καὶ ἐπανάκτησης τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ• ἐπομένως ἡ Τεσσαρακοστή εἶναι ἡ προετοιμασία μας γι΄ αὐτὴν τὴν ἐπιστροφή, Ἀλλά καὶ δεξαμενή πνευματικότητος ἀπό τὴν οποία θα ἀντλοῦμε τον υπόλοιπο χρόνο, κυρίως σε περιόδους πνευματικῆς ξηρασίας.
Τὰ μὲσα τῆς προετοιμασίας αὐτῆς εἶναι ἡ προσευχή, ἡ νηστεία, ἡ ἐλεημοσύνη, ἡ εγκράτεια, ἔντονος πνευματικός ἀγώνας καὶ ἔργα ἀγάπης στην καθημερινότητα μας. Κυρίως ὅμως ἡ σαρακοστιανή αὐτὴ προετοιμασία εἶναι μιὰ ἐμπειρία ποὺ βιώνεται μὲσα στὸ Ναὸ τοῦ Θεοῦ μὲ τὴν πύκνωση τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν καὶ τὴν ἔνταξή μας στὸ κατανυκτικό κλίμα τῆς περιόδου.
Ἱδιαίτερη ἔμφαση πρέπει νὰ δοθεῖ στὰ παρακάτω:
‣ Στὸν πρῶτο κατανυκτικό ἑσπερινό τῆς συγγνώμης τὴν Κυριακή 14 Φεβρουαρίου, κατὰ τὸν ὁποῖο ἐπικαλούμαστε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ ζητοῦμε ἀλληλοσυγχώρεση ἀπὸ τοὺς συνανθρώπους μας.
‣ Στὶς προηγιασμένες Θείες Λειτουργίες κὰθε Τετάρτη καὶ Παρασκευή. Εἶναι ἀκόμη μὶα εὐκαιρία γιὰ τακτική Θεία Μετάληψη, πάντα βέβαια μὲ τὴν ευλογία τοῦ Πνευματικοῦ μας.
‣ Στὶς πανέμορφες καὶ συγκινητικές τελετές τῆς λιτανείας τῶν ἱερῶν εἰκόνων, τὴν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας 21 Φεβρουαρίου καὶ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, τὴν Κυριακή 7 Μαρτίου.
‣ Στὸν θεολογικότατο Μεγάλο Κανόνα, ποὺ θὰ ψαλεῖ τὴν Τετάρτη 17 Μαρτίου τὸ ἀπόγευμα.
‣ Στὴν ἔγκαιρη προσέλευσή μας στὸ μυστήριο τῆς μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως. Μὴν περιμένουμε νὰ πλησιάσουν οἱ τελευταίες ἡμέρες κατὰ τὶς ὁποῖες οἱ πνευματικοί εἶναι ἤδη κουρασμένοι ἀπὸ τὸ βεβαρυμμένο πρόγραμμα τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν.
Γιὰ ἀκόμη μὶα χρονιά Μεγάλη Τεσσαρακοστή! Ἀς μὴν χάσουμε τὴν εὐκαιρία ποὺ μᾶς προσφέρει καὶ φέτος ἡ Ἐκκλησία μας μὲ τὸν λειτουργικό πλοῦτο τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν καὶ τῆς μυστηριακῆς ζωῆς!
Ἀς ἀκολουθήσουμε τὸν Νυμφίο Χριστὸ στὴν σταυρική Του πορεία, νὰ σταυρώσουμε, νὰ νεκρώσουμε στὸν σταυρό τὸν κακό μας ἐαυτό, καὶ ἔτσι κεκαθαρμένοι καὶ ἀναζωογονημένοι πνευματικά νὰ ζήσουμε καὶ τὴν Ἀνάσταση. Ἀνάσταση δικὴ Του, ἀλλά καὶ δική μας Ἀνάσταση.
Καλή καί εὐλογημένη Σαρακοστή!
Ὁ βασικός σκοπός τῆς Τεσσαρακοστῆς στὴν ἀρχαία Ἐκκλησία ἦταν ἡ κατάλληλη πνευματική προετοιμασία τῶν κατηχουμένων γιὰ τὸ Μυστήριο του Ἀγίου Βαπτίσματος, ποὺ τότε γινόταν τὴν Κυριακή τοῦ Πάσχα. Ἀλλά ἀκόμη καὶ για τους βαπτισμένους τότε καὶ γιὰ σήμερα, ποὺ ἡ Ἐκκλησία δὲν βαπτίζει πλέον σὲ μεγάλη ἠλικία, τὸ βασικό νόημα τῆς Τεσσαρακοστῆς παραμένει τὸ ἴδιο.
Διότι ἀν καὶ εἴμαστε βαπτισμένοι ἐκείνο ποὺ συνεχῶς χάνουμε λόγω τῆς ανθρώπινης αδυναμίας, εἶναι ἀκριβῶς αὐτὸ ποὺ λἀβαμε κατὰ τὴ βάπτισή μας, ἡ καθαρότητα τῆς ψυχής καὶ ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ μέσα μας καὶ στὴ ζωή μας. Ἔτσι τὸ Πάσχα γιὰ μᾶς εἶναι ἡ ἐπιστροφή στὸ Βάπτισμα, ἡ περίοδος κάθαρσης ἐσωτερικῆς, πνευματικῆς ἀναζωογόνησης, προσπάθεια ἐπανένωσης μας μὲ τὸν Θεό, ἀγώνας προσέλκυσης καὶ ἐπανάκτησης τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ• ἐπομένως ἡ Τεσσαρακοστή εἶναι ἡ προετοιμασία μας γι΄ αὐτὴν τὴν ἐπιστροφή, Ἀλλά καὶ δεξαμενή πνευματικότητος ἀπό τὴν οποία θα ἀντλοῦμε τον υπόλοιπο χρόνο, κυρίως σε περιόδους πνευματικῆς ξηρασίας.
Τὰ μὲσα τῆς προετοιμασίας αὐτῆς εἶναι ἡ προσευχή, ἡ νηστεία, ἡ ἐλεημοσύνη, ἡ εγκράτεια, ἔντονος πνευματικός ἀγώνας καὶ ἔργα ἀγάπης στην καθημερινότητα μας. Κυρίως ὅμως ἡ σαρακοστιανή αὐτὴ προετοιμασία εἶναι μιὰ ἐμπειρία ποὺ βιώνεται μὲσα στὸ Ναὸ τοῦ Θεοῦ μὲ τὴν πύκνωση τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν καὶ τὴν ἔνταξή μας στὸ κατανυκτικό κλίμα τῆς περιόδου.
Ἱδιαίτερη ἔμφαση πρέπει νὰ δοθεῖ στὰ παρακάτω:
‣ Στὸν πρῶτο κατανυκτικό ἑσπερινό τῆς συγγνώμης τὴν Κυριακή 14 Φεβρουαρίου, κατὰ τὸν ὁποῖο ἐπικαλούμαστε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ ζητοῦμε ἀλληλοσυγχώρεση ἀπὸ τοὺς συνανθρώπους μας.
‣ Στὶς προηγιασμένες Θείες Λειτουργίες κὰθε Τετάρτη καὶ Παρασκευή. Εἶναι ἀκόμη μὶα εὐκαιρία γιὰ τακτική Θεία Μετάληψη, πάντα βέβαια μὲ τὴν ευλογία τοῦ Πνευματικοῦ μας.
‣ Στὶς πανέμορφες καὶ συγκινητικές τελετές τῆς λιτανείας τῶν ἱερῶν εἰκόνων, τὴν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας 21 Φεβρουαρίου καὶ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, τὴν Κυριακή 7 Μαρτίου.
‣ Στὸν θεολογικότατο Μεγάλο Κανόνα, ποὺ θὰ ψαλεῖ τὴν Τετάρτη 17 Μαρτίου τὸ ἀπόγευμα.
‣ Στὴν ἔγκαιρη προσέλευσή μας στὸ μυστήριο τῆς μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως. Μὴν περιμένουμε νὰ πλησιάσουν οἱ τελευταίες ἡμέρες κατὰ τὶς ὁποῖες οἱ πνευματικοί εἶναι ἤδη κουρασμένοι ἀπὸ τὸ βεβαρυμμένο πρόγραμμα τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν.
Γιὰ ἀκόμη μὶα χρονιά Μεγάλη Τεσσαρακοστή! Ἀς μὴν χάσουμε τὴν εὐκαιρία ποὺ μᾶς προσφέρει καὶ φέτος ἡ Ἐκκλησία μας μὲ τὸν λειτουργικό πλοῦτο τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν καὶ τῆς μυστηριακῆς ζωῆς!
Ἀς ἀκολουθήσουμε τὸν Νυμφίο Χριστὸ στὴν σταυρική Του πορεία, νὰ σταυρώσουμε, νὰ νεκρώσουμε στὸν σταυρό τὸν κακό μας ἐαυτό, καὶ ἔτσι κεκαθαρμένοι καὶ ἀναζωογονημένοι πνευματικά νὰ ζήσουμε καὶ τὴν Ἀνάσταση. Ἀνάσταση δικὴ Του, ἀλλά καὶ δική μας Ἀνάσταση.
Καλή καί εὐλογημένη Σαρακοστή!
Ιστορία του ναού
Οι Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός οι Ρωμαίοι στη Δύση, οι Κύρος και Ιωάννης ευρύτερα στην ανατολή και ιδιαίτερα οι Άγιοι Κοσμάς και Δαμιανός, οι εκ Μικράς Ασίας, στην περιοχή μας, υπήρξαν ιδιαίτερα λαοφιλείς από τον 5ο αι. ήδη. Η ιαματική και θεραπευτική φήμη τους εξαπλώθηκε γρήγορα σε ολόκληρη τη χριστιανική οικουμένη. Πλήθη προσκυνητών συνέρρεαν στους τάφους τους, καθώς και σε πολλούς ναούς και μοναστήρια που χτίστηκαν προς τιμή τους, κυρίως στη Ρώμη, στην Αλεξάνδρεια και στην Κωνσταντινούπολη. Αλλά και στον ελληνικό χώρο οι Άγιοι Ανάργυροι έγιναν οι δημοφιλέστεροι των θεραπευτών αγίων, οι «πρώτοι ιατροί»,στις πρεσβείες των οποίων προσφεύγει ο λαός μας και τους επικαλείται για διάφορες ασθένειες.
Όπως ήταν φυσικό στους Αγίους Αναργύρους έχουν αφιερωθεί και ομώνυμα θεραπευτήρια και πολλά μοναστήρια και εκκλησίες σε διάφορα μέρη της πατρίδας μας. Δε θα μπορούσε επομένως να μην υπάρχει εκκλησία τους και στη Θεσσαλονίκη. Σε περιγραφές και αφηγήσεις της ζωής οσίων αγίων της Θεσσαλονίκης , όπως του Οσίου Φωτίου του Θετταλού, αναφέρεται η ύπαρξη Βυζαντινής Ιεράς Μονής που τιμούσε τους αγίους Αναργύρους Κοσμά και Δαμιανό, της οποίας τα ίχνη είχαν χαθεί στον χρόνο, μέχρι τώρα, που η επιστημονική έρευνα του Πανεπιστημιακού Καθηγητή Θεολογίας, κ. Συμεώνος Πασχαλίδη, ανέσυρε αρχαίο αγιολογικό κείμενο, το οποίο περιγράφει και προσδιορίζει την Ιερά αυτή Μονή, στην περιοχή της σημερινής Ενορίας μας, από την οποία, όπως εξιστορείται παρακάτω, εμφανής είναι μέχρι στιγμής, μόνο η πνευματική παρουσια των αγίων.
Ήδη από την απελευθέρωση της πόλης μας (1912), υπάρχουν αρκετές μαρτυρίες για την τιμή των αγίων Αναργύρων στην περιοχή της Ακροπόλεως της Θεσσαλονίκης. Υπολογίζεται ότι ο πρώτος συγχρονος ναός υπήρξε μετατροπή ενός λίγο παλαιότερου μουσουλμανικού τεμένους που προϋπήρχε εκεί, ενώ δίπλα του βρισκόταν αγίασμα των αγίων. Μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών (1922) δημιουργήθηκε μια νέα συνοικία κάτω από τις φυλακές του Επταπυργίου (Γεντί Κουλέ). Κάποιοι κάτοικοι ήταν συγγενείς βαρυποινιτών ή εργαζόμενοι στις φυλακές, οι περισσότεροι πρόσφυγες. Μεταξύ των προσφύγων από την Κωνσταντινούπολη συγκαταλεγόταν και ο πρώτος Εφημέριος, του μετέπειτα νεοσυσταθέντος Ιερού Ναού π. Κυριακός Κατρανιάς και η οικογένεια του. Εκείνος συνέβαλε στην ίδρυση του Ναού, μετά από θαυματουργική θεραπεία ασθενείας του, από τους αγίους Αναργύρους, δια του προαναφερθέντος αγιάσματος, ως απόδειξη ότι ήταν δικό τους θέλημα ο χώρος να αφιερωθεί σε αυτούς. Έτσι μετασχηματίστηκε το παλαιότερο τζαμί (το καλούμενο και Popara Baba) σε εκκλησία των αγίων Αναργύρων, από τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Γεννάδιο, της οποίας πρώτος εφημέριος διετέλεσε ο ιαθείς ιερεύς.
Το 1956 άρχισε η ανέγερση της νέας εκκλησίας, δίπλα στον παλαιό ναό από τον Πρεσβύτερο π. Γεώργιο Αποστολάκη. Τη φιλοτέχνηση των εικόνων του τέμπλου ανέλαβε ο αγιογραφικός οίκος των ιερομονάχων «αδελφών Κάρτσωνα», στην Σκήτη Αγίας Άννας του Αγίου Όρους.
Τα εγκαίνια της νέας εκκλησίας έγιναν στις 6 Σεπτεμβρίου του 1959 από τον επίσκοπο Ταλαντίου Στέφανο, βοηθό του μητροπολίτη Θεσσαλονίκη Παντελεήμονα του Α΄.
Έκτοτε, ο Ναός των Αγίων Αναργύρων στην Ακρόπολη Θεσσαλονικης, κατέστη το «άμισθον ιατρείον» των Θεσσαλονικέων. Στην πεντηκονταετή πλέον σύγχρονη ιστορία της, μαρτυρούνται πλήθος θαυματουργικών γεγονότων και ιάσεων.
Στο ναό θησαυρίζονται τεμάχια από τα ιερά λείψανα των Αγίων Κοσμά, Δαμιανού, Παντελεήμονος, Κύρου, Ιωάννου και Λουκά Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως.
Επίσης η αγιογράφηση του ναού με εξαίρετες βυζαντινές τοιχογραφίες– στο μεγαλύτερο μέρος του – είναι έργο του αγιογραφικού οίκου «Βουτσινά». Κύρια θέση μεταξύ των εικονογραφικών θεμάτων έχουν τα θαύματα των Αγίων, παλαιά και σύγχρονα, καθώς και η απεικόνιση των αγίων Κοσμά και Δαμιανού εκατέρωθεν της Πλατυτέρας, στην κόγχη του ιερού βήματος.
Μέχρι σήμερα ο ιερός ναός των Αγίων Αναργύρων έχει αποτελέσει και αποτελεί καταφύγιο πνευματικό για χιλιάδες πιστούς Θεσσαλονικείς, καθώς και άλλων περιοχών. Με περισσή ευλάβεια εκκλησιάζονται, τιμούν τους αγίους μας με αφιερώματα και συχνά πολλοί γεύονται τη θαυματουργική χάρη τους, μέσα από ποικίλες ευλογίες και ιάσεις.
«Ἡ πηγὴ τῶν ἰαμάτων, ἕνα καὶ μόνον ἐθεράπευε τοῦ ἔτους, ἡ σκηνὴ τῶν Ἀναργύρων, ἄπαν τὸ πλῆθος θεραπεύει τῶν νοσούντων· ἀνενδεὴς γὰρ ὑπάρχει, καὶ ἀδαπάνητος ὁ πλοῦτος τῶν Ἁγίων. Ταῖς αὐτῶν ἱκεσίαις Χριστέ, ἐλέησον ἡμᾶς.»
(εκ της Λιτής)