Ανδρέα Θ. Μάντη
Μηχ/γου – Ηλ/γου Μηχανικού Ε.Μ.Π Εκτιμητή
Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος
Παρακολουθώ εδώ και αρκετές ημέρες, τη σχετική αρθρογραφία
των εφημερίδων και τις συζητήσεις στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ - πάνω
στο θέμα του ανοίγματος των καταστημάτων όλες τις Κυριακές του χρόνου, όπως
τούτο προβλέπει ο Ν. 4677/2013 - με εκτεταμένα άρθρα και σχόλια που αποπνέουν κατά
την άποψή μου, υπερβολική σιγουριά και απόλυτη βεβαιότητα για τη θετική
αποτίμηση των επιπτώσεων και των αποτελεσμάτων
στην Εθνική μας Οικονομία.
Διάβασα επίσης πολλές επιστολές αναγνωστών, οι οποίοι είναι
εντελώς αντίθετοι στο παραπάνω μέτρο
και εκφράζουν καθαρά την πλήρη διαφωνία τους για θρησκευτικούς, ηθικούς, παραδοσιακούς,
κοινωνικούς και εθνικούς λόγους (θρησκευτικά καθήκοντα, καταστροφή οικογένειας,
σωματική και οικονομική επιβάρυνση των εργαζομένων, σύνθλιψη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων,
αλλαγή τρόπου ζωής και συμπεριφοράς, κ.λ.π.).
Επειδή δεν γνωρίζω αν αποτελεί, όπως λέγεται, μνημονιακή
απαίτηση των δανειστών μας, στηρίζομαι σε λογικές επεξεργασίες και σκέψεις που
μου γεννήθηκαν, καθώς βρέθηκα ειλικρινά σε πλήρη αδυναμία να κατανοήσω την οικονομική ανάπτυξη και
ωφελιμότητα του μέτρου, την οποία επικαλούνται ότι θα προκύψει για τη χώρα μας και
ως εκ τούτου, να δώσω οποιαδήποτε εύλογη ερμηνεία στην πεισματική υπεράσπιση
και την ακραία εμμονή της Ελληνικής Κυβερνήσεως.
Θα σταθώ επίσης, σε όσα έχουν αναπτυχθεί και σε όσα έχουν
γραφεί σχετικά με το θέμα της Κυριακής αργίας, από πλευράς ιστορικής,
θεολογικής, ιατροκοινωνικής, φιλοσοφικής, οικονομικής, νομικής και
συνδικαλιστικής -αφού κάποιες αναφορές
είναι εκ των πραγμάτων
επιβεβλημένες - και θα εκθέσω μερικές προσωπικές περιβαλλοντολογικές
ευαισθησίες και σκέψεις μου.
'Έτσι λοιπόν, ας ερευνήσουμε από όλες τις πλευρές, το
συγκεκριμένο μέτρο.
Α) Από ιστορικής
απόψεως :
Μετά την ειρήνη και το διάταγμα των Μεδιολάνων (313) ο Μέγας Κων/νος, υπέγραψε τον πρώτο του νόμο με
το διάταγμα της 3ης Μαρτίου 321, με τον οποίον εντέλλεται, όπως «όλοι οι Δικασταί, ο Λαός της πόλεως και αι
λοιπαί εργασίαι οφείλουν να καταπαύουν κατά την αξιοσέβαστον ημέραν του Ηλίου» (C 111, 12 2, in Corpus Juris Civilis τ. II, Codex Justinianus, Berlin 1927), αφού με την εν λόγω φράση
«σεβαστή ημέρα του ηλίου» αποκαλούσε την ημέρα της Κυριακής.
Η εν Λαοδικεία Σύνοδος της Φρυγίας (364μ.χ) με τον 29ο Κανόνα της, όρισε «οὐ
δεῖ χριστιανούς ἰουδαΐζειν, τήν δέ Κυριακήν προτιμώντες σχολάζειν ως χριστιανοί»
(Omnes judices urbanaeque pledes et atrium official cunctarum venerabili die solis quiescant) τον οποίο κανόνα μάλιστα,
επεκύρωσε και ο διάδοχός του Μ. Θεοδόσιος, με τον κωδ. VIII 8, 3 και XV 5,
2,αλλά και στη συνέχεια μία σειρά από «Νεαρές»
και Διατάξεις των Αυτοκρατόρων Θεοδοσίου Α', Θεοδοσίου Β', Ιουστινιανού και
Λέοντος Γ', όρισαν όπως: «Δικασταί μεν
και Δήμοι των πόλεων και οι εκ τεχνών βιούντες
αργείτωσαν εν Κυριακή, μόνοι δε γεωργοί εργαζέσθωσαν και η αιτία της
λύσεως της τιμής της ημέρας άλογος. Δοκεί γαρ σωτηρίας των καρπών, έστι δε
αληθώς ουδέν. Ου γαρ το σπουδαίον της γεωργίας, αλλά του καρποδότου έλεος την
ευθυνίαν παρέχεται των καρπών» (ΝΕ' ΙΙ COLL.NOV.LV).
Η ΣΤ' Οικουμενική Σύνοδος του 680 μ.Χ., που συνεκλήθη στο παλάτι των Τρούλων της Κωνσταντινουπόλεως, στην Ανατολή, και ο πατέρας
της Ευρώπης αυτοκράτορας Καρλομάγνος (800μ.χ),στη Δύση, καθιέρωσαν τελικώς ως
πλήρη αργία την Κυριακή, με απολύτως αιτιολογημένο σκοπό, την συμμετοχή των Χριστιανών
στη λατρευτική σύναξη στους Ναούς και την οικογενειακή τους ανάπαυση και γαλήνη.
Και βέβαια, στα νεότερα χρόνια του Ελληνικού Κράτους, η
απόφαση για εφαρμογή της Κυριακής ως αργίας, ήταν προϊόν πολύχρονων διεργασιών
της κυβερνήσεως Κυριακούλη Μαυρομιχάλη, που ψήφισε ειδικό Νόμο, ο οποίος δημοσιεύθηκε
στα τέλη Δεκεμβρίου 1909 και άρχισε να εφαρμόζεται την πρώτη Κυριακή του νέου
χρόνου,4 Ιανουαρίου1910,για να εδραιωθεί αργότερα με αποφάσεις της δημοκρατικής
κυβερνήσεως του Ελευθερίου. Βενιζέλου (1928
-1932) ,αλλά κι αυτής ακόμη της δικτατορικής του Ιωάννου Μεταξά(1936
-1940).
Β) Από Θεολογικής
πλευράς:
Οι Βιβλικές επιταγές της Αγίας Γραφής, κατά την έκφραση «αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος· ἀγαλλιασώμεθα
καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ» (Ψαλμ. 117,24) και, λέγεται «Κυριακή» η ημέρα
αυτή, γιατί ανήκει στον Κύριο, τον Θεό μας, καθόσον είναι η «ἡμέρα μία», όπως την λέγει η Γένεση
στο πρώτο της κεφάλαιο, που ομιλεί για την δημιουργία: «καὶ ἐκάλεσεν ὁ Θεὸς τὸ φῶς ἡμέραν καὶ τὸ σκότος ἐκάλεσε νύκτα,καὶ ἐγένετο
ἑσπέρα καὶ ἐγένετο πρωΐ, ἡμέρα μία» (Γεν. 1,5).
Κατά την τέταρτη εντολή του Δεκαλόγου «ἓξ ἡμέρας ἐργᾷ καὶ ποιήσεις πάντα
τὰ ἔργα σου· τῇ δὲ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ Σάββατα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου· οὐ ποιήσεις ἐν αὐτῇ
πᾶν ἔργον.» (Ἐξ. κ´ *20+ 9-11), «φύλαξαι
τὴν ἡμέραν τῶν σαββάτων ἁγιάζειν αὐτήν, ὃν τρόπον ἐνετείλατό σοι Κύριος ὁ Θεός σου» (Δευτ. ε´ 12-14),
δηλ. επί έξι ημέρες θα εργάζεσαι και θα κάνεις όλες τις εργασίες σου, όμως την
εβδόμη ημέρα θα διακόπτεις την εργασία σου, προς τιμήν Κυρίου του Θεού σου και
την ημέρα αυτή δεν θα κάνεις καμιά βιοποριστική εργασία . Για αυτό λοιπόν το λόγο ευλόγησε την έβδομη
ημέρα και την ξεχώρισε ώστε να είναι αγία και ιερή προς τιμήν Σου.
Ο ίδιος ο Κύριος επεσήμανε στα μέλη της Εκκλησίας Του, όταν
εδίδαξε: «Οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ» (Ματθ. ς΄ 24) δεν μπορείτε
δηλ. να είσθε συγχρόνως δούλοι και του Θεού και του μαμωνά, ενώ και ο Ευαγγελιστής
Ιωάννης (67-70 μ.Χ.) αναφέρει στην Αποκάλυψη το όνομα Κυριακή, «Ἐγενόμην, λέει, ἐν πνεύματι ἐν τῇ Κυριακῇ ἡμέρᾳ»
(1,10), και μάλιστα νωρίτερα, η Κυριακή προσδιοριζόταν ως «ἡ μία τῶν Σαββάτων» (Ἰω 20,1· 19· Α΄ Κο 16,2), κατά την οποία οι
Χριστιανοί ενθυμούμενοι ότι ο Χριστός αναστήθηκε τη «μία των Σαββάτων» δηλ. την επομένη ημέρα, και θέλοντας
να την τιμήσουν, δεν την ονόμασαν ημέρα αργίας αλλά ημέρα αγιασμού, και κατά την
οποία συγκεντρώνονταν για να τελέσουν το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας με «τὴν κλάσιν τοῦ ἄρτου», την ακρόαση του
λόγου (Πρξ 20,7), και «τόν Κυριακὸν δεῖπνον
φαγεῖν» (Α΄ Κο 11,20). Η πράξη αυτή έμεινε ως το μέγα μυστήριο της Θείας Κοινωνίας, για πάντα, στην
Εκκλησία μας.
Η Κυριακή, λοιπόν είναι αφιερωμένη στον Κύριο, γιατὶ την ημέρα
τούτη Αναστήθηκε εκ νεκρών και (με τον τρόπο αυτό) μας έκανε γνωστή και βέβαιη την
κοινή σε όλους μας, Ανάσταση.
Γ) Από
κοινωνιολογικής σκοπιάς:
Ως γνωστόν, στην ανθρώπινη κοινωνία γενικά, οι ημέρες της εβδομάδος
έχουν καταχωρισθεί η μεν Κυριακή, ως ημέρα των Ορθοδόξων, το δε Σάββατο, ως η ημέρα των Εβραίων και τέλος η Παρασκευή, ως η ημέρα των Μουσουλμάνων.
Οι δύο τελευταίες κατηγορίες, δηλ. οι Εβραίοι και οι
Μουσουλμάνοι, τηρούν με θρησκευτική ευλάβεια την αργία της θρησκείας τους, ενώ
οι εμείς οι Χριστιανοί καταπατούμε συχνά την αργία της Κυριακής, την ημέρα
δηλαδή της Αναστάσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Κατά δε τον Μωσαϊκό Νόμο, καθορίζεται ως αργία για τους
Εβραίους - με την προαναφερθείσα τετάρτη εντολή - η
ημέρα του Σαββάτου, ως ημέρα ευγνωμοσύνης προς το Θεό που τούς ελευθέρωσε από τη
δουλεία της Αιγύπτου .
Ενώ τέλος η Παρασκευή, ορίζεται από τον Μωάμεθ στο Κοράνι, ως
ημέρα προσευχής και αργίας για τους μουσουλμάνους, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται
και οι ακραίες σουνητικές φονταμενταλιστικές
κοινωνίες των Τζιχαντιστών ΙΚΙΛ του Ιράκ και του Λεβάντε (Συρίας), της Αλ Κάιντα, των Ταλιμπάν του Αφγανιστάν, της Αλ Νούσρα, της Μπόκο χαράμ ,
της σιιτικής Χεζμπολάχ του Λιβάνου ,της Χαμάς της Γάζας, της Φατάχ της Δυτ.
Όχθης και βέβαια, των κοσμικών θεοκρατικών σουνητικών κρατών της Σαουδικής Αραβίας, των Ηνωμένων Αραβικών
Εμιράτων, του Κατάρ, του Ντουμπάι, της Υεμένης, του σιιτικού Ιράν και της
μετριοπαθούς σουνιτικής Τουρκίας κ.λ.π.
Δ) Από οικονομικής
θεωρήσεως:
Επιστημονικές έρευνες δείχνουν ότι το οικονομικό αποτέλεσμα
από την κυριακάτικη εργασία, είναι πενιχρό έως αρνητικό, εκτός από αλυσίδες πολυκαταστημάτων,
που απευθύνονται κυρίως στους τουρίστες. Αυτός είναι και ο λόγος που, παρά το
νόμο στη Γαλλία και τα κίνητρα στην Αγγλία και στις ΗΠΑ, λίγα είναι τα
καταστήματα που εργάζονται τις Κυριακές.
Εξάλλου σε καμία περίπτωση οι επιχειρηματικές αυτές κινήσεις
στην Πατρίδα μας, δεν εξασφαλίζουν οικονομική επιτυχία, αφού είναι γνωστόν ότι σήμερα
μία καθαρά Ελληνική Επιχείρηση με αλυσίδα 110 καταστημάτων - που δραστηριοποιείται στο λεκανοπέδιο των
Αθηνών - με αμετάκλητη απόφασή της, όχι
μόνον δεν ανοίγει τις Κυριακές ,αλλά συνάμα και το προσωπικό της διατηρεί και
δεν απολύει, αλλά και το πιο εντυπωσιακό μάλιστα, προσλαμβάνει νέο προσωπικό !
Δε σκέπτονται συνεπώς οι ιδιοκτήτες της, την αύξηση των
κερδών της επιχείρησής τους, μέσα στον ανελέητο και σκληρό ανταγωνισμό της
ελεύθερης αγοράς ;
Εξάλλου μη ξεχνάτε τους Χρηματοπιστωτικούς Οργανισμούς και Τράπεζες
(Ελληνικές και Ξένες) ουδόλως συζητούν τη λειτουργία τους κατά τις ημέρες των Κυριακών , γιατί λοιπόν;
Ας δούμε λοιπόν, τι συμβαίνει με το κράτος του Ισραήλ ( τη
μοναδική χώρα με δημοκρατικούς θεσμούς
σε όλη την περιοχή της Μ. Ανατολής).
Όταν λέμε αργία στο Ισραήλ, εννοούμε ότι κατὰ το προαναφερθέν
24ωρο απαγορεύονται 39 κατηγορίες δραστηριοτήτων, μεταξύ των οποίων το μαγείρεμα
σε φωτιά η παρασκευή οποιουδήποτε φαγητού με εστία, που να έχει θερμοκρασία άνω
των 40 βαθμών Κελσίου.
Πρακτικά στα ξενοδοχεία δεν λειτουργούν κανονικά οι
ανελκυστήρες, φαγητό δεν προσφέρεται παρά κάποιο σάντουιτς, δεν βρίσκει κανείς
ούτε φαρμακείο ανοικτό, ούτε περίπτερο. Εξ άλλου ο εθνικός αερομεταφορέας ΕL ΑL
,δεν έχει πτήσεις το Σάββατο.
Η αργία του Σαββάτου για
τους Εβραίους είναι ιερὴ και ουδεὶς
μπορεί να την παραβιάσει. Μέχρι και διεθνείς αθλητικὲς εκδηλώσεις αναβάλλονται,
ή το πρόγραμμά τους προσαρμόζεται στην Εβραϊκή αργία του Σαββάτου!
Το Ισραήλ, όπως ήδη σημειώθηκε, είναι μέλος του ΟΟΣΑ από το 2010. Είναι κοινοβουλευτική δημοκρατία, χωρὶς Σύνταγμα, αφού οι ισχυρότατοι θρησκευτική κύκλοι του, έχουν
επιβάλλει την άποψη ότι δεν χρειάζεται, αφού υπάρχει ο Μωσαϊκός Νόμος. Το κατά κεφαλήν
εισόδημα το 2011 ήταν 29.672 $ (28η θέση παγκοσμίως). Προς σύγκριση το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδος το 2011 ήταν 28.610 $
(30ή θέση). Το 2012 το Ισραήλ είχε ανάπτυξη 3,2% και το δημόσιο χρέος του, την
ίδια χρονιά, ήταν 84,2%. Όλα αυτά με την αυστηρή τήρηση της αργίας τού Σαββάτου.
Ο τουρισμός αποτελεί μία από τις προτεραιότητες της
κυβέρνησης του Ισραήλ. Το 2013 στη στενή έκτασή του (20.770 τετρ. χλμ,
μικρότερη της Στερεάς Ελλάδος – 24.
910 τετρ. χλμ) το Ισραήλ δέχθηκε
3.540.000 τουρίστες και προσκυνητές, που άφησαν στη χώρα 11,5 δισεκατομμύρια δολάρια. Επομένως το Ισραήλ
Ενδιαφέρεται τουλάχιστον όσο και η Ελλάδα για την εξυπηρέτηση των τουριστών.
Όμως δεν ανταλλάσσει το χρήμα από τον τουρισμό με την ιερότητα της ημέρας του Σαββάτου.
Ε) Από νομικής &
συνδικαλιστικής ερμηνείας:
Υπάρχει σχετική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, (12.09.2014),που θεωρεί παράνομη
την κατάργηση της αργίας της Κυριακής, αφού το ΣτΕ αναγνωρίζει πως για λόγους ''οικογενειακής συνοχής'' και ''εκκλησιασμού''
δεν πρέπει να καταργηθεί η αργία των Κυριακών, όπως ζητούσαν τούτο με προσφυγή
τους στο Συμβούλιο της Επικρατείας, οι Σύλλογοι των Εμποροϋπαλλήλων.
Ας ελπίσουμε βέβαια ότι
δεν θα υπάρξει καμμία αλλαγή με νεώτερη απόφαση, η σε εικαζομένη προσφυγή της Κυβερνήσεως, αν ληφθεί υπόψη, η
προ ολίγων μόλις ημερών
διατυπωθείσα πρόταση του Προέδρου του ΣτΕ, με την οποία εισηγείται την αποδοχή της εν λόγω προσφυγής
και την απόρριψη της απόφασης του τ. υπουργού ανάπτυξης, για το άνοιγμα των
καταστημάτων τις Κυριακές και ήδη αναμένουμε σε λίγες ημέρες την απόφαση της
ολομέλειας του Σώματος!
Σημειώνεται ότι στον κατάλογο των υποστηρικτών της αργίας της Κυριακής
είναι η Ευρωπαϊκή Συνδικαλιστική Ομοσπονδία, της οποίας, από την Ελλάδα, είναι μέλη η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΤ. Συμμετέχουν ακόμη συνδικάτα από όλες τις
χώρες μέλη της ΕΕ. Επίσης υποστηρίζει τη
Συμμαχία, η Επιτροπή των Ρωμαιοκαθολικών Επισκόπων της ΕΕ, η Ομοσπονδία των Καθολικών
Οργανώσεων για την Οικογένεια και η Προτεσταντική Εκκλησία της Γερμανίας.
Στον κατάλογο των μελών της Συμμαχίας περιλαμβάνονται
επίσης το Συμβούλιο των Ευρωπαϊκών Εκκλησιών, στο οποίο
συμμετέχουν το Οικουμενικό Πατριαρχείο, η Εκκλησία της Ελλάδος, η Εκκλησία της
Κύπρου και άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες. Επίσης η μεγάλη Γαλλική Εργατική Συνομοσπονδία Χριστιανών Εργατών (CFTC) και οι
συνδικαλιστικές οργανώσεις της Γερμανίας, του Βελγίου, της Αυστρίας, της
Εσθονίας, του Λουξεμβούργου, της Σλοβακίας, από δε την Πολωνία η γνωστή «Αλληλεγγύη», αλλά και άλλες
οργανώσεις Ευρωπαίων πολιτών.
Είναι η πρώτη φορά που υπάρχει μια τέτοια συμμαχία Εκκλησίας
και συνδικάτων σε Πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Σε πρόσφατο μάλιστα
συνέδριο επιστήμονες ομιλητές
τόνισαν ότι η Ευρώπη έχει ανάγκη από ένα κοινωνικό μοντέλο που να μη στηρίζεται
μόνο στην παραγωγή και στην κατανάλωση, αλλά επίσης στον ελεύθερο χρόνο για τις
προσωπικές επιλογές του κάθε πολίτη -εργαζομένου.
Μεταξύ των ομιλητών της σχετικής διάσκεψης ,ήταν και ο Γερμανός Καθηγητής
Ψυχολογίας κ. Friedhelm Nachreiner, ο οποίος επισήμανε το γεγονός ότι το
Γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο με πρόσφατη απόφασή του κατήργησε
το άνοιγμα των καταστημάτων την Κυριακή, στη Χώρα.
Επίσης ο κοινωνικός ερευνητής δρ. Ζιλ Έμπρεϊ παρουσίασε το
αποτέλεσμα επιστημονικής έρευνας, που έδειξε ότι τα άτομα που εργάζονται την
Κυριακή, επηρεάζονται αρνητικά τόσο στον τομέα της υγείας τους, όσο και σ'
αυτόν της ασφάλειας στην εργασία τους.
Στις 20 Ιουνίου 2011 εκπρόσωποι (65) Πανευρωπαϊκών Οργανώσεων πολιτών,
συνδικάτων, της Ορθόδοξης Εκκλησίας και των άλλων Χριστιανικών Ομολογιών, που
όλοι μαζί αποτελούν την «Ευρωπαϊκή Συμμαχία για την αργία της Κυριακής» συναντήθηκαν
στις Βρυξέλλες, με πρωτοβουλία της
Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής. Στο τέλος της συναντήσεως υπέγραψαν ανακοίνωση,
με την οποία δεσμεύτηκαν να αγωνιστούν για την διατήρηση ως υποχρεωτικής της
αργίας της Κυριακής και για ένα ανθρώπινο ωράριο εργασίας.
Τα μέλη της Συμμαχίας στην ίδια ανακοίνωση ζητούν, η Ευρωπαϊκή Νομοθεσία, όπως επίσης και αυτές των
κρατών μελών, να σέβονται τους εργαζόμενους πολίτες και την ιδιωτική τους ζωή,
που περιλαμβάνει και τον ελεύθερο χρόνο που πρέπει να έχουν και να μοιράζονται
με τα άλλα μέλη της οικογένειάς τους.
Γνωστόν είναι επίσης ότι η μεν Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ),
αναφέρεται στη μακροχρόνια κάμψη και τα χιλιάδες «λουκέτα» (214.000) των
μικρών καταστημάτων και υποστηρίζει ό,τι ούτε αύξησαν τον τζίρο , ούτε
τον όγκο των πωλήσεων ,ούτε την απασχόληση και τους μισθούς στη Ελληνική αγορά
, όπως εξάλλου τούτο προκύπτει και από τα στοιχεία για τον Δείκτη Αξίας Κύκλου
Εργασιών του Λιανικού Εμπορίου - της ΕΛ.ΣΤΑΤ., που έδειξε ότι ο τζίρος των εμπορικών επιχειρήσεων υποχώρησε κατά 2,2% το τελευταίο εξάμηνο Νοεμβρίου 2013 - Απρίλιος
2014, συγκριτικά με το αντίστοιχο
περσινό εξάμηνο.
Οι δε αλυσίδες - κατά βάση πολυεθνικών καταστημάτων και
μεγάλων εμπορικών κέντρων - υποστηρίζουν, άκουσον – άκουσον ,ότι η μείωση οφείλεται στις κακές συγκυρίες και το διεθνές άσχημο κλίμα, αλλά και στη δυσμενή ακολουθουμένη και εφαρμοζόμενη σε βάρος τους φορολογική
πολιτική της Κυβερνήσεως !
Εκτός λοιπόν των παραπάνω λόγων που παρατέθηκαν, υπεισέρχεται
και μία άλλη σειρά τεχνικοεπιστημονικών ωστόσο παραγόντων, τους οποίους εν τάχει,
αναπτύσσω:
Ζ) Περιβαντολογική
ερμηνεία:
1. Ως γνωστόν στην Πατρίδα μας, καθώς
βρίσκεται στη Νότιο Μεσόγειο και στη Ανατολική Μεσογειακή Λεκάνη, οι αναπτυσσόμενες
κατά το καλοκαίρι θερμοκρασίες είναι πολύ υψηλές και η εξαιρετική χαμηλή κάλυψη
πρασίνου των Ελληνικών πόλεων (η μικρότερη όλων των ευρωπαικών πόλεων, λιγότερη
μάλιστα και αυτού του 2% ),σημαίνει
συνεχή χρήση των ενεργοβόρων κλιματιστικών μηχανημάτων και των κεντρικών
εγκαταστάσεων κλιματισμού για τους καλοκαιρινούς μήνες, ενώ δεν πάει πίσω η
χρήση τους και κατά το χειμώνα .
Συνεπώς το κόστος της επιχείρησης αυξάνει λόγω της λειτουργίας του κλιματισμού, του
εξαερισμού , του φωτισμού, των
ανελκυστήρων, των κυλιομένων κλιμάκων και των λοιπών καταναλώσεων (τηλέφωνα, νερό, επιγραφές,
ηλεκτρ. υπολογιστές, κ.λ.π) και της προκύπτουσας πρόσθετης δαπάνης ένεκα της
αγοράς νέων μηχανημάτων προς βελτίωση των
συνθηκών ανέσεως ,της συντήρησης
και αποκατάστασης των τυχόν
βλαβών και ζημιών που δημιουργούνται από την αδιάκοπη λειτουργία των συσκευών ως και όλων
των ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων χωρίς την επιβάρυνση
και των οικοδομικών στοιχείων
των κτηρίων ( αποκαταστάσεις τοίχων,
κλιμάκων, δαπέδων, οροφών , ψευδοροφών ,ξύλινων και μεταλλικών κουφωμάτων , σιδηρών κατασκευών ,χρωματισμών,
υαλοπινάκων, κ.λ.π.).
Δύσκολο να πει κανείς
με βεβαιότητα ότι προκύπτουν
κέρδη μετά τις νέες πρόσθετες αυξημένες λειτουργικές δαπάνες και
επιβαρύνσεις .
Σε αυτά θα πρέπει να προσθέσετε τις προσαυξήσεις στα ημερομίσθια των εργαζομένων λόγω της
απασχόλησης τους κατα τις Κυριακές ( πρίν την οικονομική κρίση βέβαια, υπήρχε ένα επί πλέον 75% κόστος στα
ημερομίσθια).
2. Η εκτεταμένη χρήση των κλιματιστικών
μηχανημάτων και των κεντρικών εγκαταστάσεων , συμβάλλει στην περιβαλλοντική
υποβάθμιση με τη δημιουργία εστιών
μικροκλιμάτων δηλ. μικρών διαφοροποιουμένων θερμοκρασιών σε πλατείες και δρόμους, ήτοι μεταβολή επί τα χειρίστω, της συνθηκών άνεσης
και διαβίωσης, των κατοίκων των πόλεων.
Μάλιστα προ ημερών , ο Γ.Γ. Δημοσίων Έργων
σημείωσε ότι με την ανάπλαση και μόνον
της Λεωφ. Πανεπιστημίου-που
χρηματοδοτείται από το ίδρυμα Ωνάση
- θα δημιουργηθεί ένα μεγάλο
γραμμικό πάρκο, στο οποίο θα φυτευτούν 800 δένδρα και φυτά και σύμφωνα με τις
μελέτες, το καλοκαίρι π.χ. θα υπάρξει
μια μέση πτώση της θερμοκρασίας έως και 2-3 βαθμούς!
Όμως και κατά τους
χειμερινούς μήνες, ότε λειτουργούν οι
κεντρικές θερμάνσεις ( όσες δηλ.
χρησιμοποιούν πετρέλαιο θέρμανσης στους λέβητές τους) προκύπτουν ρύποι αιθάλης
και μικροσωματιδίων που καθιστούν αποπνικτική την ατμόσφαιρα με το φωτοχημικό
νέφος και την αιθαλομίχλη.
3. Η αυξημένη κυκλοφοριακή κίνηση - λόγω
της λειτουργίας των καταστημάτων - συμβάλλει στην επιβάρυνση της ατμόσφαιρας με
καυσαέρια, στην αύξηση δηλ. των αερίων ρύπων των πόλεων και της υγρασίας και εν
τέλει του φαινομένου του θερμοκηπίου, με τη συσσώρευση CO2, CO, οξειδίων του
αζώτου, μικροσωματιδίων και αιθάλης ( κατά τους χειμερινούς μήνες), και λοιπών
επικινδύνων για την υγεία του ανθρώπου ρύπων.
4. Η αυξημένη χρήση των μέσων μαζικής
μεταφοράς (μετρό, λεωφορεία, τραμ, τρόλεϊ) σημαίνει περισσότερες πληρωμές για
μισθούς εργαζομένων και εισαγωγή υγρών καυσίμων (πετρέλαιο, υγραέριο, φυσικό
αέριο) και χρήση στερεών και υγρών καυσίμων από τις εταιρείες ηλεκτρικής
ενεργείας (επί του προκειμένου, της ΔΕΗ) αλλά και αναγκαστική εξαγορά
εκπεμπομένων ρύπων.
5. Ο αέρας των πόλεων – που
έχουν επιβαρυνθεί από την εν πολλοίς άναρχη και χωρίς μέτρο δόμηση τους - θα πρέπει να ανανεώνεται με συχνότητα 2-5
φορές την ημέρα, η οποία ωστόσο δυσχεραίνεται κατά πολύ απο τα εμπόδια που
έχουν παρεμβληθεί στις διόδους του φρέσκου αέρα ( βλ. παρεμβαλλόμενα οικοδομικά
εμπόδια στο «βορειαδάκι» της Πάρνηθος και στην αύρα του Φαλήρου, για το
λεκανοπέδιο των Αθηνών), πράγμα που εξασφαλίζεται μερικώς με την «ανάπαυση» και
ξεκούραση των πόλεων - έστω και μία ημέρα της εβδομάδος- όταν δηλαδή
περιορίζεται η καθημερινή έντονη ανθρώπινη δραστηριότητα και κίνηση.
6. Η λειτουργία των μηχανημάτων, των
αυτοκινήτων και των λοιπών οχλουσών επιχειρήσεων, βιομηχανιών, βιοτεχνιών,
προσθέτει νέα ηχορύπανση, των οποίων τα
Decibels της, επιβαρύνει σημαντικά τη ήδη βεβαρυμμένη σωματική και ψυχική υγεία των πολιτών .
Τελικό συμπέρασμα:
Όλα τα παραπάνω, θα πρέπει να μας βάλουν σε σκέψεις για το
ποιοί ακριβώς επιμένουν στην κατάργηση
της Κυριακής αργίας .
Ας μας προβληματίσει ιδιαιτέρως το γεγονός ότι οι μεγάλες
Πολυεθνικές Εταιρείες, διαγκωνίζονται ποιός θα επικυριαρχήσει του άλλου και εν
τέλει ποιός θα κερδίσει την Ελληνική αγορά.
Στο βωμό του υλισμού και του ωφελιμισμού, θυσιάζεται η αργία της
Κυριακής, αφού δεν είναι ασφαλώς κύριος σκοπός και στόχος το κέρδος, όπως θέλουν
κάποιοι να εμφανίζουν, αλλά μία καθαρά Αντιλαϊκὴ, Αντεργατική και
Αντιχριστιανικὴ ενέργεια, που θα οδηγήσει
με βεβαιότητα, τη χειμαζόμενη και πολλαπλώς υποφέρουσα Ελληνική Κοινωνία, σε
νέα αποσύνθεση και επιπρόσθετο μαρασμό!
Δε χρειάζεται νομίζω, να αναφερθούμε στην αύξηση του αριθμού
των αυτοκτονιών, στην ανάπτυξη τόσο πλήθους ψυχοσωματικών ασθενειών στο γενικό
πληθυσμό, στις δραματικές επιπτώσεις της φυγής νέων ανθρώπων (και δη
επιστημόνων) στο εξωτερικό και στην ανεξέλεγκτη είσοδο ακραίων μουσουλμάνων
λαθρομεταναστών, για τους οποίους είμαστε υποχρεούμαστε – από το Διεθνές και Κοινοτικό Δίκαιο - να παρέχουμε
διευκολύνσεις για την ανέγερση τεμενών, τζαμιών ή πολιτιστικών κέντρων, που
πιθανόν να αποτελέσουν θέρετρα βιαίων συγκρούσεων των αλληλοσπαρασσομένων μουσουλμανικών
σεχτών, φατριών, πτερύγων και δογμάτων του Ισλάμ ( Σιίτες, Σουνίτες, Αλεβίτες, Δρούζοι, Τζιχαντιστές, Αλ Καϊντιστές, κ.λ.π.).
Σημειώσατε ότι επίσημες δημογραφικές μελέτες ομιλούν για συρρίκνωση του
Ελληνικού πληθυσμού το έτος 2035 , στις 7.500.000 ψυχές !Προς επίρρωση τούτου,
σήμερα μάλιστα η Ελληνική Στατιστική Αρχή ανακοίνωσε ότι οι γεννήσεις το 2013 μειώθηκαν κατά 6,21% σε σχέση με την
προηγούμενη χρονιά, ενώ αντίστροφη εικόνα παρουσιάζεται στις γειτονικές χώρες
της Τουρκίας , της Αλβανίας και των Σκοπίων.
Θα πρέπει λοιπόν να συναινέσουμε κι εμείς, σ΄ αυτή τη νέα
διάλυση της Οικογένειας, του πραγματικού κυττάρου της Ελληνικής Κοινωνίας, όταν
βλέπουμε τις συνέπειες και τα αποτελέσματα αυτής ακριβώς της πολιτικής ;
Ας υπενθυμίσουμε εν τέλει σε κάποιους, τη γνωστή παλαιά λαϊκή
ρήση που λέγει «Δύο τρόπους ξέρω να
γίνει κάποιος στη ζωή του φτωχός και δυστυχισμένος. Ο ένας είναι να κλέβει κι ο
άλλος να δουλεύει την Κυριακή!»
Θα ήθελα αυτά τα Χριστούγεννα να μου επιτρέψεις να έρθω στη ζωή σου, να αναγνωρίσεις ότι πριν από δύο χιλιάδες χρόνια ήρθα σε αυτόν τον κόσμο για να δώσω τη ζωή μου για σένα, για να φέρω τη σωτηρία στους ανθρώπους, για να τους φανερώσω την αλήθεια, να τους κάνω πραγματικά ευτυχισμένους.
