ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 2014 ἀριθμ. πρωτ.: 209.-
Ἀγαπητοὶ πατέρες καὶ ἀδελφοί,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΑΝΘΙΜΟΣ
Πρὸς τὸν ἱερὸν Κλῆρον καὶ
τὸν εὐσεβῆ Λαὸν
τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης
Στὴν κορυφὴ τοῦ ὁλόφωτου ἑορτολογικοῦ κύκλου τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας ἡ λαμπροφόρος πανήγυρις τοῦ Πάσχα τῶν Ὀρθοδόξων φωτίζει καὶ πάλιν τὶς ψυχὲς τῶν Χριστιανῶν μὲ τὸ ἀνέσπερο φῶς ποὺ ἀνέτειλε ἀπὸ τὸν κενὸ Πανάγιο Τάφο. Οἱ Μυροφόρες γυναῖκες, οἱ πρῶτοι ἀδιάψευστοι μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως, ἄκουσαν ἀπὸ τὸν ἀπεσταλμένο τοῦ Οὐρανοῦ λαμπροστόλιστο Ἄγγελο, τὸ ἐκπληκτικὸ ἄγγελμα «ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ᾧδε. ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἐθηκαν αὐτόν» (Μαρκ. 16,6).
Ἀπὸ ἐκείνη τὴν ὥρα τὸ μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ πλημμυρίζει τοὺς αἰθέρες καὶ ἐπαναβεβαιώνει στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων τὴν ἐλπίδα γιὰ τὴν ζωὴ καὶ τὴν αἰωνιότητα. Οἱ ἔνδοξοι Ἀπόστολοι, μετὰ τὶς ἀλλεπάλληλες ἐμφανίσεις τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ ἐνώπιόν τους, καθιστοῦν τὴν Ἀνάσταση μόνιμο καὶ βαθύτατο βίωμά τους, λυτρωτικὸ κή-ρυγμα, ἄγγελμα χαρᾶς, ἀναλλοίωτο φρόνημα, ἀληθινὴ αἰώνια ζωή, θεμέλιο λίθο καὶ ζευκτήριο στοιχεῖο τοῦ θείου οἰκοδομήματος τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας.
Τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ἀπέθανε ἑκουσίως καθηλωμένος στὸ Σταυρό, εἶναι τὸ παμμέγιστο δῶρο τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο. Εἶναι τὸ γεγονός, ποὺ περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλο βεβαιώνεται στὴν ἱστορία τοῦ κόσμου. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὄχι μόνον στοὺς μαθητές του ἐπὶ σαράντα ἡμέρες, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ εἴκοσι αἰῶνες, ὕστερα ἀπὸ τὴν Ἀνάστασή του μέχρι σήμερα, «παρέστησεν ἑαυτὸν ζῶντα... ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις» (Πράξ.1,3), παρουσίαζε ζωντανὸ τὸν ἐαυτό του μὲ πολλὰ σημεῖα καὶ ἀποδείξεις. Μὲ κανένα τρόπο δὲν ἐξηγοῦνται ὅσα ἔγιναν στὴν ἱστορία τοῦ κόσμου, σχετικὰ μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὕστερα ἀπὸ τὸν θάνατο καὶ τὴν ταφή του, παρὰ μόνον μὲ τὸ κενὸ μνημεῖο καὶ τὴν Ἀνάστασή του.
Τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη» ποὺ ψάλλει σήμερα ἡ Ἐκκλησία σὲ χίλιους τόνους, εἶναι ἡ νικηφόρα ἰαχὴ καὶ ὁ βροντερὸς ἀντίλαλος τοῦ κηρύγματος τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Δὲν εἶναι θεωρητικὴ διδασκαλία, δὲν εἶναι σύνθημα κάποιου φιλοσοφικοῦ ἢ κοινωνικοῦ καὶ πολιτικοῦ συστήματος. Εἶναι κήρυγμα τοῦ μεγάλου θαύματος καὶ ἱστορικοῦ γεγονότος τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, σάλπισμα καὶ διθύραμβος τῆς νίκης τῆς ζωῆς ἐναντίον τοῦ θανάτου. Ἀκούσθηκε τὸ βράδυ τῆς πρώτης ἡμέρας τῆς Ἀναστάσεως στὴν Ἱερουσαλήμ, «ὅπου ἦσαν συνηθροισμένοι οἱ ἕνδεκα καὶ οἱ σὺν αὐτοῖς». «Ἠγέρθη ὁ Κύριος ὄντως!» (Λκ. 24,33-34) ἐβε-βαίωσαν οἱ ἔμφοβοι ἀκόμη μαθητές. Διασαλπίσθηκε μετὰ τὴν Πεντηκοστὴ σὲ ὅλο τὸν κόσμο, σὲ ὅλες τὶς γλῶσσες, σὲ ὅλους τοὺς αἰῶνες. «Χριστὸς Ἀνέστη» ἀναβοᾷ ἡ Ἐκκλησία. «Ἀληθῶς Ἀνέστη ὁ Κύριος» ἀκούεται ἡ ἐπιβεβαιωτικὴ ἀπόκριση ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ «ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς» (Πράξ. 1,8).
Ἡ πασχαλινὴ ἐμπειρία γιὰ ὅσους βιώνουν αὐτὸν τὸν θησαυρὸ τῆς Ἐκκλησίας μας, μπορεῖ νὰ κατευθύνῃ μέσα στὸν ὠκεανὸ τῆς ζωῆς τὸ πηδάλιο τῆς ὑπάρξεώς μας. Δυστυχεῖς θαλασσοπόροι χωρὶς τελικὸ λιμάνι προορισμοῦ, εἶναι ὅσοι ἐμμένουν στὴν ἀπιστία τους. Αὐτὴ τὴν ὥρα, ἀδελφοί μου, ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι χρειαζόμεθα τὰ πνευματικὰ ὅπλα τῆς πίστεως, τῆς ἐλπίδος, τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς γενναιότητος, γιὰ νὰ ξεπεράσωμε τὶς σκληρὲς δοκιμασίες, οἱ ὁποῖες πλήττουν σκληρὰ μεγάλα τμήματα τοῦ λαοῦ μας. Πηγὴ ἀνεφοδιασμοῦ, ἀληθινὸ κεφαλόβρυσο ἀναψύξεως ἡ πασχαλιάτικη Ἀνάσταση τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς πίστεώς μας Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖνος ἐκήρυξε πρῶτος στὸν κόσμο τὴν μεγάλη ἀρετὴ τῆς ἀγάπης, ἐκεῖνος εἶναι ὁ ὁποῖος μὲ τὴν ἔμπρακτη ἀγάπη του γιὰ τὸν καθένα μας, μέχρι τὴν θυσία ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ, ὡλοκλήρωσε καὶ ἐδίδαξε τὴν ἀρετὴ ποὺ μπορεῖ νὰ λύσῃ τὰ προβλήματα τοῦ κόσμου. Διότι αὐτὸς ὁ ἴδιος εἶναι ποὺ ἐδίδαξε καὶ τὴν ἀρετὴ τῆς δικαιοσύνης, τὴν βάση δηλαδὴ γιὰ τὴν ἐξασφάλιση τῆς ἑνότητος καὶ τῆς εἰρήνης σὲ κάθε ἀνθρώπινη κοινωνία.
Σὲ μᾶς μένει ἡ εὐθύνη νὰ καταστήσωμε τὴν ψυχή μας, ὁ καθένας, σκηνὴ μόνιμης διαμονῆς τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ, γιὰ νὰ ἀποτελέσωμε τὴν συνέχεια τῆς πορείας τῶν πρὶν ἀπὸ μᾶς λυτρωμένων ἀδελφῶν μας. Ἡ Ἐκκλησία μας δὲν κηρύσσει ἐπανάσταση. Ἡ Ἐκκλησία διακηρύσσει τὴν Ἀνάσταση. Αὐτὴ ἐλευθερώνει ἀπὸ κάθε εἴδους δεσμά, αὐτὴ λυτρώνει ἀπὸ τὰ πάθη, αὐτὴ ἀπομακρύνει τοὺς φόβους, αὐτὴ ἐξουδετερώνει τὴν ἀπελπισία, αὐτὴ δίνει φτερὰ στὴ ζωή μας. Ὁ καρδιογνώστης ὅλων τῶν ἀνθρωπίνων καρδιῶν καὶ ὁ παντογνώστης ὅλων τῶν ἀνθρωπίνων προβλημάτων Κύριος Ἰησοῦς ἀπευθύνει πρὸς ὅλους τὰ μηνύματα τῆς χαρᾶς, τῆς εἰρήνης καὶ τῆς ἐλπίδος, ἐνῷ τὸ ἀνατεῖλαν ὑπέρλαμπρο φῶς ἀπὸ τὸν κενὸ Τάφο τοῦ Κυρίου φωτίζει τὸν δρόμο καὶ τὴν πορεία ὅλου τοῦ κόσμου πρὸς τὴν ἄνω Ἱερουσαλήμ.
Ἐμπρός, λοιπόν, ἀδέλφια μου καὶ παιδιά μου ἐν Χριστῷ, φιλοπρόοδοι καὶ φιλόχριστοι Θεσσαλονικεῖς, μὲ πίστη καὶ ἐνθουσιασμό, μὲ ὑπο-μονὴ καὶ ἐλπίδα, γεμάτοι ἀπὸ τὴν πασχαλινὴ χαρὰ καὶ τὴν ἀναστάσιμη εἰρήνη, νὰ συνεχίσωμε τὴν πορεία μας, προσευχόμενοι στὸ Χριστὸ γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας, γιὰ τὴν Μακεδονία μας καὶ τὴν ὅλη Πατρίδα μας, τὴν Ἑλλάδα, γιὰ τοὺς γείτονές μας λαοὺς καὶ τὴν εἰρήνη ὅλης τῆς Οἰκουμένης.
Χριστὸς Ἀνέστη ἀδελφοί,
Χαίρετε, ὑγιαίνετε καὶ ἐλπίζετε ἐπὶ τὸν Θεόν.
Εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+Ο ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΝΘΙΜΟΣ