Σαν σήμερα, 30 Ιανουαρίου του 1996 μετώκησε στην αιώνια και
ασάλευτη βασιλεία του αγαπημένου του Κυρίου, ο όσιος αυτός "άνθρωπος του
Θεού", ο αλησμόνητος, για όσους τον γνώρισαν, ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ (Γ΄) Μητροπολίτης
Καστοριάς.
Στή πορεία των χρόνων όμως, αποδεικνύει πολύ συχνά, οτι δεν
έφυγε από κοντά μας. Το ανεπανάληπτο βλέμμα του, το γεμάτο αγάπη, καλοσύνη,
φροντίδα, πραότητα, χαρά πέφτει ακόμα και τώρα πάνω μας, και η γλυκειά αύρα της
παρουσίας του Θεού στην ύπαρξη του, ακόμα μας αγγίζει και μας μεταδίδει στη λύπη
τη χαρά, στον πόνο την ανάπαυση, στην ταραχή τη γαλήνη, στα προβλήματα τη λύση,
στους κινδύνους τη σωτηρία... όλα αυτά κι άλλα πολλά που χρειαζόμαστε, μας τα
χαρίζει πραγματικά ως παρών, χωρίς συναισθηματική ψευδαίσθηση...
Πονέσαμε πολύ τότε…
μα δεν μας λείπει από τότε...
Τώρα είναι πιο ζωντανή η παρουσία του στη ζωή μας!!!
Κι ας μη το αξίζουμε....
Ίσως γιαυτό!
Γιατί μας ξυπνά και μας οδηγεί στην αναζήτηση εκείνης της
πνευματικής μας κατάστασης, που ζούσαμε κοντά του…
Μας οδηγεί η άγια παρουσία του στην επιστροφή, στη
μετάνοια...
Άγιος;;;
Ίσως...
Ίσως...
Σίγουρα στη συνείδηση μας,
στη συνείδηση πολλών...
θα το βεβαιώσει αυτό η Εκκλησία στην οποία δαπάνησε τον εαυτό του...
η Εκκλησία την οποία διακόνησε και διακονεί...
στη συνείδηση πολλών...
θα το βεβαιώσει αυτό η Εκκλησία στην οποία δαπάνησε τον εαυτό του...
η Εκκλησία την οποία διακόνησε και διακονεί...
Το μαρτυρεί όμως η περιγραφή των όσων έγραψα, άλλα και αποδείξεις
άλλες, ορθολογιστικά ανεξήγητες, που δεν είναι της παρούσης να καταγράψω, αλλά
καταγράφονται από όσους τις βιώνουν, από όσους έχουν μυρίσει την ευωδία που
αναβλύζει ο τάφος του, από όσους έχουν θεραπευτεί από ασθένειες με την
παρέμβασή του, από εκείνους που τους έσωσε από βέβαιο θάνατο σε τροχαίο, και
μετά τους επισκέφθηκε στο κρεβάτι της ανάρρωσης, για να τους παρηγορήσει και να
τους καθησυχάσει, καταγράφονται από πολλούς στους οποίους εμφανίζεται ζωντανός,
μέσα στη μέρα...
Αγιασμένος άγιος από τον Τρισάγιο Θεό!!!
Αλήθεια, σας το εξομολογούμαι με κάθε ειλικρίνεια, όσο
εγωιστικό κι αν σας φανεί, δεν χαίρομαι τόσο γι αυτό, για την παρησία του προς τον Θεό, όσο
για το ότι είναι ακόμα κοντά μου, με φροντίζει και μου προσφέρει την απερίγραπτη
και ανεπανάληπτη πατρική του αγάπη!!!
Σας ευχαριστώ όσους μπήκατε στον κόπο να διαβάσετε τη μικρή
μου εξομολόγηση και μοιραστήκατε μαζί μου όσα νιώθω.
Η μνήμη του πατέρα ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ του Γ΄ Μητροπολίτου Καστορίας
(του Παπουτσοπούλου) είναι αιωνία…
Δόξα τω Θεώ!!!
Γι αυτό εύχομαι
ολόψυχα να έχετε την ευχή του!!!
αχρείος δούλος