Ένας ιστοχώρος Ορθόδοξου Χριστιανικού προσανατολισμού και προβληματισμού.



Μια προσπάθεια για μέθεξη στην πνευματικότητα, στα ιερουργούμενα της Ορθόδοξης Λατρείας και στην Εκκλησιαστική Ζωή.















ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ
Υπέρθυρο της εισόδου του Ναού

Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2014

ΘΑ ΕΡΘΕΙΣ ΣΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΜΟΥ;

 
Όπως θα ξέρεις, φτάσαμε ξανά στην ημερομηνία των γενεθλίων μου. Κάθε χρόνο γίνεται γιορτή προς τιμήν μου, έτσι κι εφέτος.

Αυτές τις μέρες ο κόσμος κάνει πολλά ψώνια, γίνονται διαφημίσεις στο ράδιο, την τηλεόραση, το Διαδίκτυο και παντού κανείς δεν μιλά για κάτι άλλο εκτός από το τι λείπει μέχρι να έρθει εκείνη η μέρα…

Είναι ευχάριστο να ξέρω ότι τουλάχιστον μία μέρα τον χρόνο κάποιοι με σκέφτονται!
 
Όπως θα γνωρίζεις πριν από πολλά χρόνια ξεκίνησαν να γιορτάζουν τα γενέθλιά μου. Στην αρχή φαίνονταν να καταλαβαίνουν και με ευχαριστούσαν γι’ αυτό που έκανα για εκείνους. Όμως σήμερα κανείς δεν γνωρίζει πια τι ακριβώς γιορτάζουν.

Οι άνθρωποι συναντώνται και περνούν πολύ καλά, όμως κανείς δεν ξέρει περί τίνος πρόκειται….
Θυμάμαι πέρυσι, την ημέρα των γενεθλίων που έκαναν μια μεγάλη γιορτή προς τιμή μου. Στο τραπέζι υπήρχαν τα πάντα, όλα ήταν διακοσμημένα όμορφα και υπήρχαν πολλά δώρα, αλλά…
Ξέρεις κάτι;…

Ούτε που με κάλεσαν! Ενώ ήμουν ο επίτιμος καλεσμένος κανείς δεν θυμήθηκε να με καλέσει.  Και η γιορτή, τάχα, γινόταν για μένα…

Και όταν έφτασε η μεγάλη μέρα…  με άφησαν απ’ έξω, μου έκλεισαν την πόρτα…

Παρ΄ όλο που εγώ ήθελα τόσο πολύ να βρεθώ στο τραπέζι μαζί τους…
 
Η αλήθεια είναι ότι δεν εξεπλάγην, γιατί τα τελευταία χρόνια όλοι μου κλείνουν την πόρτα. Μιας και δεν με κάλεσαν λοιπόν, σκέφτηκα να παραβρεθώ χωρίς να κάνω θόρυβο κι έτσι μπήκα και στάθηκα σε μια γωνίτσα.

Διασκέδαζαν όλοι, κάποιοι έλεγαν ιστορίες, γελούσαν, πέρναγαν πολύ καλά, μέχρι που έφτασε ένας….

Γέρος χοντρός, ντυμένος στα κόκκινα με άσπρα γένια… Και φώναζε…  χο, χο, χο!,  λες και είχε πιει λίγο παραπάνω… κάθισε βαριά βαριά σε μια πολυθρόνα και… Όλοι έτρεξαν καταπάνω του λέγοντας… Άγιε Βασίλη! …λες και η γιορτή ήταν γι’ αυτόν… Και ούτε που ήταν ο Άγιος Βασίλειος!

Ήρθαν τα μεσάνυχτα και όλοι άρχισαν να αγκαλιάζονται, άπλωσα κι εγώ τα χέρια μου ελπίζοντας πως κάποιος θα με αγκαλιάσει… Και ξέρεις; Κανείς δεν με αγκάλιασε!

Ξαφνικά άρχισαν όλοι να ανταλλάσσουν δώρα, ένας ένας τα άνοιγαν μέχρι που τελείωσαν όλα…

Πλησίασα να δω μήπως παρ’ ελπίδα υπήρχε κάποιο δώρο για μένα, αλλά μάταια, δεν υπήρχε τίποτα…

Πώς θα αισθανόσουν αν την ημέρα των γενεθλίων σου αντάλλασσαν δώρα όλοι μεταξύ τους κι εσένα δεν σου δώριζαν τίποτα;

Τότε κατάλαβα ότι εγώ περίσσευα σ΄ εκείνη τη γιορτή, βγήκα χωρίς να κάνω θόρυβο, έκλεισα την πόρτα κι αποσύρθηκα…

Κάθε χρόνος που περνάει είναι χειρότερα, ο κόσμος θυμάται μόνο το δείπνο, τα δώρα και τις γιορτές. Κανείς δεν θυμάται εμένα…

Θα ήθελα αυτά τα Χριστούγεννα να μου επιτρέψεις να έρθω στη ζωή σου, να αναγνωρίσεις ότι πριν από δύο χιλιάδες χρόνια ήρθα σε αυτόν τον κόσμο για να δώσω τη ζωή μου για σένα, για να φέρω τη σωτηρία στους ανθρώπους, για να τους φανερώσω την αλήθεια, να τους κάνω πραγματικά ευτυχισμένους.

Το μόνο που θέλω σήμερα είναι να το πιστέψεις αυτό με όλη σου την καρδιά …

Θα σου πω κάτι: σκέφτηκα, μιας και πολλοί δεν με προσκαλούν στη γιορτή που κάνουν, θα κάνω τη δική μου γιορτή και θα είναι σπουδαία, όπως κανένας δεν την έχει φανταστεί, μια γιορτή πολύ μεγάλη.

Ακόμη κάνω τις τελευταίες προετοιμασίες, στέλνω πολλές προσκλήσεις και σήμερα υπάρχει μία ειδικά για εσένα.

Θέλω μόνο να μου πεις αν θέλεις να βοηθήσεις, θα σου κρατήσω μια θέση και θα γράψω το όνομά σου, στη μεγάλη λίστα μου με τους καλεσμένους …

Ετοιμάσου γιατί όταν όλα θα είναι έτοιμα, μια μέρα που δεν θα το περιμένει κανείς, θα κάνω μια μεγάλη γιορτή…
                                                          Στους καιρούς της κρίσης…

 

                                                ΕΤΕΧΘΗ ΗΜΙΝ ΣΗΜΕΡΟΝ ΣΩΤΗΡ.


Η Πίστη, η Ελπίδα κι η Αγάπη
ας φωλιάσουν στις ψυχές μας.

Ευλογημένα Χριστούγενα.
Πηγη http://tokandylaki.blogspot.gr/

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2014

ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΕΥΤΥΧΙΑ;

       
O Άγ.Νεκτάριος για την πραγματική ευτυχία!
 
ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ
 
Ὁ δρόμος τῆς εὐτυχίας
Τίποτα δὲν εἶναι μεγαλύτερο ἀπὸ τὴν καθαρὴ καρδιά, γιατὶ μία τέτοια καρδιὰ γίνεται θρόνος τοῦ Θεοῦ. Καὶ τί εἶναι ἐνδοξότερο ἀπὸ τὸ θρόνο τοῦ Θεοῦ; Ἀσφαλῶς τίποτα. Λέει ὁ Θεὸς γι᾿ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν καθαρὴ καρδιά: «Θὰ κατοικήσω ἀνάμεσά τους καὶ θὰ πορεύομαι μαζί τους. Θὰ εἶμαι Θεός τους, κι αὐτοὶ θὰ εἶναι λαός μου». (Β´ Κορ. 6, 16).
 
Ποιοὶ λοιπὸν εἶναι εὐτυχέστεροι ἀπ᾿ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους; Καὶ ἀπὸ ποιὸ ἀγαθὸ μπορεῖ νὰ μείνουν στερημένοι; Δὲν βρίσκονται ὅλα τ᾿ ἀγαθὰ καὶ τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὶς μακάριες ψυχές τους; Τί περισσότερο χρειάζονται; Τίποτα, στ᾿ ἀλήθεια, τίποτα! Γιατὶ ἔχουν στὴν καρδιά τους τὸ μεγαλύτερο ἀγαθό: τὸν ἴδιο τὸ Θεό!
 
Πόσο πλανιοῦνται οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἀναζητοῦν τὴν εὐτυχία μακριὰ ἀπὸ τὸν ἑαυτό τους, στὶς ξένες χῶρες καὶ στὰ ταξίδια, στὸν πλοῦτο καὶ στὴ δόξα, στὶς μεγάλες περιουσίες καὶ στὶς ἀπολαύσεις, στὶς ἡδονὲς καὶ σ᾿ ὅλες τὶς χλιδὲς καὶ ματαιότητες, ποὺ κατάληξή τους ἔχουν τὴν πίκρα! Ἡ ἀνέγερση τοῦ πύργου τῆς εὐτυχίας ἔξω ἀπὸ τὴν καρδιά μας, μοιάζει μὲ οἰκοδόμηση κτιρίου σὲ ἔδαφος ποὺ σαλεύεται ἀπὸ συνεχεῖς σεισμούς. Σύντομα ἕνα τέτοιο οἰκοδόμημα θὰ σωριαστεῖ στὴ γῆ...
 
Ἀδελφοί μου! Ἡ εὐτυχία βρίσκεται μέσα στὸν ἴδιο σας τὸν ἑαυτό, καὶ μακάριος εἶναι ὁ ἄνθρωπος ποὺ τὸ κατάλαβε αὐτό. Ἐξετάστε τὴν καρδιά σας καὶ δεῖτε τὴν πνευματική της κατάσταση. Μήπως ἔχασε τὴν παρρησία της πρὸς τὸ Θεό; Μήπως ἡ συνείδηση διαμαρτύρεται γιὰ παράβαση τῶν ἐντολῶν Του; Μήπως σᾶς κατηγορεῖ γιὰ ἀδικίες, γιὰ ψέματα, γιὰ παραμέληση τῶν καθηκόντων πρὸς τὸ Θεὸ καὶ τὸν πλησίον; Ἐρευνῆστε μήπως κακίες καὶ πάθη γέμισαν τὴν καρδιά σας, μήπως γλίστρησε αὐτὴ σὲ δρόμους στραβοὺς καὶ δύσβατους...
 
Δυστυχῶς, ἐκεῖνος ποὺ παραμέλησε τὴν καρδιά του, στερήθηκε ὅλα τ᾿ ἀγαθὰ κι ἔπεσε σὲ πλῆθος κακῶν. Ἔδιωξε τὴ χαρὰ καὶ γέμισε μὲ πίκρα, θλίψη καὶ στενοχώρια. Ἔδιωξε τὴν εἰρήνη καὶ ἀπόκτησε ἄγχος, ταραχὴ καὶ τρόμο. Ἔδιωξε τὴν ἀγάπη καὶ δέχτηκε τὸ μίσος. Ἔδιωξε, τέλος, ὅλα τὰ χαρίσματα καὶ τοὺς καρποὺς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ δέχτηκε μὲ τὸ βάπτισμα, καὶ οἰκειώθηκε ὅλες τὶς κακίες ἐκεῖνες, ποὺ κάνουν τὸν ἄνθρωπο ἐλεεινὸ καὶ τρισάθλιο.
 
Ἀδελφοί μου! Ὁ Πολυέλεος Θεὸς θέλει τὴν εὐτυχία ὅλων μας καὶ σ᾿ αὐτὴ καὶ στὴν ἄλλη ζωή. Γι᾿ αὐτὸ ἵδρυσε τὴν ἁγία Του Ἐκκλησία. Γιὰ νὰ μᾶς καθαρίζει αὐτὴ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, νὰ μᾶς ἁγιάζει, νὰ μᾶς συμφιλιώνει μαζί Του, νὰ μᾶς χαρίζει τὶς εὐλογίες τοῦ οὐρανοῦ.
 
Ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἀνοιχτὴ τὴν ἀγκαλιά της, γιὰ νὰ μᾶς ὑποδεχθεῖ. Ἂς τρέξουμε γρήγορα ὅσοι ἔχουμε βαριὰ τὴ συνείδηση. Ἂς τρέξουμε καὶ ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἕτοιμη νὰ σηκώσει τὸ βαρὺ φορτίο μας, νὰ μᾶς χαρίσει τὴν παρρησία πρὸς τὸ Θεό, νὰ γεμίσει τὴν καρδιά μας μὲ εὐτυχία καὶ μακαριότητα...
 


Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΡΓΙΑ Ή ΟΧΙ ;


 
Ανδρέα Θ. Μάντη
Μηχ/γου – Ηλ/γου Μηχανικού Ε.Μ.Π Εκτιμητή Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος

 

Παρακολουθώ εδώ και αρκετές ημέρες, τη σχετική αρθρογραφία των εφημερίδων και τις συζητήσεις στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ  -  πάνω στο θέμα του ανοίγματος των καταστημάτων όλες τις Κυριακές του χρόνου, όπως τούτο προβλέπει ο Ν. 4677/2013  -  με εκτεταμένα άρθρα και σχόλια που αποπνέουν κατά την άποψή μου, υπερβολική σιγουριά και απόλυτη βεβαιότητα για τη θετική αποτίμηση των επιπτώσεων και των   αποτελεσμάτων στην Εθνική μας Οικονομία.

Διάβασα επίσης πολλές επιστολές αναγνωστών, οι οποίοι είναι εντελώς αντίθετοι   στο παραπάνω μέτρο και εκφράζουν καθαρά την πλήρη διαφωνία τους για θρησκευτικούς, ηθικούς, παραδοσιακούς, κοινωνικούς και εθνικούς λόγους (θρησκευτικά καθήκοντα, καταστροφή οικογένειας, σωματική και οικονομική επιβάρυνση των εργαζομένων, σύνθλιψη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, αλλαγή τρόπου ζωής και συμπεριφοράς, κ.λ.π.).

Επειδή δεν γνωρίζω αν αποτελεί, όπως λέγεται, μνημονιακή απαίτηση των δανειστών μας, στηρίζομαι σε λογικές επεξεργασίες και σκέψεις που μου γεννήθηκαν, καθώς βρέθηκα ειλικρινά σε πλήρη αδυναμία να  κατανοήσω την οικονομική ανάπτυξη και ωφελιμότητα του μέτρου, την οποία επικαλούνται ότι θα προκύψει για τη χώρα μας και ως εκ τούτου, να δώσω οποιαδήποτε εύλογη ερμηνεία στην πεισματική υπεράσπιση και την ακραία εμμονή της Ελληνικής Κυβερνήσεως.

Θα σταθώ επίσης, σε όσα έχουν αναπτυχθεί και σε όσα έχουν γραφεί σχετικά με το θέμα της Κυριακής αργίας, από πλευράς ιστορικής, θεολογικής, ιατροκοινωνικής, φιλοσοφικής, οικονομικής, νομικής και συνδικαλιστικής    -αφού κάποιες αναφορές είναι εκ των πραγμάτων  επιβεβλημένες  -  και θα εκθέσω μερικές προσωπικές περιβαλλοντολογικές ευαισθησίες και σκέψεις μου.

'Έτσι λοιπόν, ας ερευνήσουμε από όλες τις πλευρές, το συγκεκριμένο μέτρο.

Α) Από ιστορικής απόψεως :

Μετά την ειρήνη και το διάταγμα των Μεδιολάνων (313) ο  Μέγας Κων/νος, υπέγραψε τον πρώτο του νόμο με το διάταγμα της 3ης Μαρτίου 321, με τον οποίον εντέλλεται, όπως «όλοι οι Δικασταί, ο Λαός της πόλεως και αι λοιπαί εργασίαι οφείλουν να καταπαύουν κατά την αξιοσέβαστον ημέραν του Ηλίου» (C 111, 12   2, in Corpus Juris Civilis τ. II, Codex Justinianus, Berlin 1927), αφού με την εν λόγω φράση «σεβαστή ημέρα του ηλίου» αποκαλούσε την ημέρα της Κυριακής.

Η εν Λαοδικεία Σύνοδος της Φρυγίας (364μ.χ) με τον 29ο Κανόνα της, όρισε «οὐ δεῖ χριστιανούς ἰουδαΐζειν, τήν δέ Κυριακήν προτιμώντες σχολάζειν ως χριστιανοί» (Omnes  judices urbanaeque pledes et atrium official  cunctarum venerabili die solis quiescant) τον οποίο κανόνα μάλιστα, επεκύρωσε και ο διάδοχός του Μ. Θεοδόσιος, με τον κωδ. VIII 8, 3 και XV 5, 2,αλλά και στη συνέχεια μία σειρά από «Νεαρές» και Διατάξεις των Αυτοκρατόρων Θεοδοσίου Α', Θεοδοσίου Β', Ιουστινιανού και Λέοντος Γ', όρισαν όπως: «Δικασταί μεν και Δήμοι των πόλεων και οι εκ τεχνών βιούντες   αργείτωσαν εν Κυριακή, μόνοι δε γεωργοί εργαζέσθωσαν και η αιτία της λύσεως της τιμής της ημέρας άλογος. Δοκεί γαρ σωτηρίας των καρπών, έστι δε αληθώς ουδέν. Ου γαρ το σπουδαίον της γεωργίας, αλλά του καρποδότου έλεος την ευθυνίαν παρέχεται των καρπών» (ΝΕ' ΙΙ COLL.NOV.LV).

Η ΣΤ' Οικουμενική Σύνοδος του 680 μ.Χ., που συνεκλήθη στο παλάτι των Τρούλων της Κωνσταντινουπόλεως, στην Ανατολή, και ο πατέρας της Ευρώπης αυτοκράτορας Καρλομάγνος (800μ.χ),στη Δύση, καθιέρωσαν τελικώς ως πλήρη αργία την Κυριακή, με απολύτως αιτιολογημένο σκοπό, την συμμετοχή των Χριστιανών στη λατρευτική σύναξη στους Ναούς και την οικογενειακή   τους ανάπαυση και γαλήνη.

Και βέβαια, στα νεότερα χρόνια του Ελληνικού Κράτους, η απόφαση για εφαρμογή της Κυριακής ως αργίας, ήταν προϊόν πολύχρονων διεργασιών της κυβερνήσεως Κυριακούλη Μαυρομιχάλη, που ψήφισε ειδικό Νόμο, ο οποίος δημοσιεύθηκε στα τέλη Δεκεμβρίου 1909 και άρχισε να εφαρμόζεται την πρώτη Κυριακή του νέου χρόνου,4 Ιανουαρίου1910,για να εδραιωθεί αργότερα με αποφάσεις της δημοκρατικής κυβερνήσεως του Ελευθερίου. Βενιζέλου (1928  -1932) ,αλλά κι αυτής ακόμη της δικτατορικής του Ιωάννου Μεταξά(1936 -1940).

Β) Από Θεολογικής πλευράς:

Οι Βιβλικές επιταγές της Αγίας Γραφής, κατά την έκφραση «αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος· ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ» (Ψαλμ. 117,24) και, λέγεται «Κυριακή» η ημέρα αυτή, γιατί ανήκει στον Κύριο, τον Θεό μας, καθόσον είναι η «ἡμέρα μία», όπως την λέγει η Γένεση στο πρώτο της κεφάλαιο, που ομιλεί για την δημιουργία: «καὶ ἐκάλεσεν ὁ Θεὸς τὸ φῶς ἡμέραν καὶ τὸ σκότος ἐκάλεσε νύκτα,καὶ ἐγένετο ἑσπέρα καὶ ἐγένετο πρωΐ, ἡμέρα μία» (Γεν. 1,5).

Κατά την τέταρτη εντολή του Δεκαλόγου «ἓξ  ἡμέρας ἐργᾷ καὶ ποιήσεις πάντα τὰ ἔργα σου· τῇ δὲ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ Σάββατα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου· οὐ ποιήσεις ἐν αὐτῇ πᾶν ἔργον.» (Ἐξ. κ´ *20+ 9-11), «φύλαξαι τὴν ἡμέραν τῶν σαββάτων ἁγιάζειν αὐτήν, ὃν τρόπον ἐνετείλατό  σοι Κύριος ὁ Θεός σου» (Δευτ. ε´ 12-14), δηλ. επί έξι ημέρες θα εργάζεσαι και θα κάνεις όλες τις εργασίες σου, όμως την εβδόμη ημέρα θα διακόπτεις την εργασία σου, προς τιμήν Κυρίου του Θεού σου και την ημέρα αυτή δεν θα κάνεις καμιά βιοποριστική εργασία .  Για αυτό λοιπόν το λόγο ευλόγησε την έβδομη ημέρα και την ξεχώρισε ώστε να είναι αγία και ιερή προς τιμήν Σου.

Ο ίδιος ο Κύριος επεσήμανε στα μέλη της Εκκλησίας Του, όταν εδίδαξε: «Οὐ δύνασθε Θεῷ  δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ» (Ματθ. ς΄ 24) δεν μπορείτε δηλ. να είσθε συγχρόνως δούλοι και του Θεού και του μαμωνά, ενώ και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης (67-70 μ.Χ.) αναφέρει στην Αποκάλυψη το όνομα Κυριακή, «Ἐγενόμην, λέει, ἐν πνεύματι ἐν τῇ Κυριακῇ ἡμέρᾳ» (1,10), και μάλιστα νωρίτερα, η Κυριακή προσδιοριζόταν ως «ἡ μία τῶν Σαββάτων» (Ἰω 20,1· 19· Α΄ Κο 16,2), κατά την οποία οι Χριστιανοί ενθυμούμενοι ότι ο Χριστός αναστήθηκε τη «μία των Σαββάτων» δηλ. την επομένη ημέρα, και θέλοντας να την τιμήσουν, δεν την ονόμασαν ημέρα αργίας αλλά ημέρα αγιασμού, και κατά την οποία συγκεντρώνονταν για να τελέσουν το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας με «τὴν κλάσιν τοῦ ἄρτου», την ακρόαση του λόγου (Πρξ 20,7), και «τόν Κυριακὸν δεῖπνον φαγεῖν» (Α΄ Κο 11,20). Η πράξη αυτή έμεινε ως το μέγα   μυστήριο της Θείας Κοινωνίας, για πάντα, στην Εκκλησία μας.

Η Κυριακή, λοιπόν είναι αφιερωμένη στον Κύριο, γιατὶ την ημέρα τούτη Αναστήθηκε εκ νεκρών και (με τον τρόπο αυτό) μας έκανε γνωστή και βέβαιη την κοινή σε όλους μας, Ανάσταση.

Γ) Από κοινωνιολογικής σκοπιάς:

Ως γνωστόν, στην ανθρώπινη κοινωνία γενικά, οι ημέρες της εβδομάδος έχουν καταχωρισθεί η μεν Κυριακή, ως ημέρα των Ορθοδόξων, το δε Σάββατο, ως η ημέρα των Εβραίων και τέλος η Παρασκευή, ως η ημέρα των Μουσουλμάνων.

Οι δύο τελευταίες κατηγορίες, δηλ. οι Εβραίοι και οι Μουσουλμάνοι, τηρούν με θρησκευτική ευλάβεια την αργία της θρησκείας τους, ενώ οι εμείς οι Χριστιανοί καταπατούμε συχνά την αργία της Κυριακής, την ημέρα δηλαδή της Αναστάσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Κατά δε τον Μωσαϊκό Νόμο, καθορίζεται ως αργία για τους Εβραίους  -  με την προαναφερθείσα  τετάρτη εντολή  -  η ημέρα του Σαββάτου, ως ημέρα ευγνωμοσύνης προς το Θεό που τούς ελευθέρωσε από τη δουλεία της Αιγύπτου .

Ενώ τέλος η Παρασκευή, ορίζεται από τον Μωάμεθ στο Κοράνι, ως ημέρα προσευχής και αργίας για τους μουσουλμάνους, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και οι ακραίες σουνητικές  φονταμενταλιστικές κοινωνίες των Τζιχαντιστών ΙΚΙΛ του Ιράκ και του Λεβάντε (Συρίας), της Αλ Κάιντα, των Ταλιμπάν του Αφγανιστάν, της Αλ Νούσρα, της Μπόκο χαράμ , της σιιτικής Χεζμπολάχ του Λιβάνου ,της Χαμάς της Γάζας, της Φατάχ της Δυτ. Όχθης και βέβαια, των κοσμικών θεοκρατικών σουνητικών κρατών της Σαουδικής Αραβίας, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, του Κατάρ, του Ντουμπάι, της Υεμένης, του σιιτικού Ιράν και της μετριοπαθούς σουνιτικής Τουρκίας  κ.λ.π.

Δ) Από οικονομικής θεωρήσεως:

Επιστημονικές έρευνες δείχνουν ότι το οικονομικό αποτέλεσμα από την κυριακάτικη εργασία, είναι πενιχρό έως αρνητικό, εκτός από αλυσίδες πολυκαταστημάτων, που απευθύνονται κυρίως στους τουρίστες. Αυτός είναι και ο λόγος που, παρά το νόμο στη Γαλλία και τα κίνητρα στην Αγγλία και στις ΗΠΑ, λίγα είναι τα καταστήματα που εργάζονται τις Κυριακές.

Εξάλλου σε καμία περίπτωση οι επιχειρηματικές αυτές κινήσεις στην Πατρίδα μας, δεν εξασφαλίζουν οικονομική επιτυχία, αφού είναι γνωστόν ότι σήμερα μία καθαρά Ελληνική Επιχείρηση με αλυσίδα 110 καταστημάτων -  που δραστηριοποιείται στο λεκανοπέδιο των Αθηνών -  με αμετάκλητη απόφασή της, όχι μόνον δεν ανοίγει τις Κυριακές ,αλλά συνάμα και το προσωπικό της διατηρεί και δεν απολύει, αλλά και το πιο εντυπωσιακό μάλιστα, προσλαμβάνει νέο προσωπικό !

Δε σκέπτονται συνεπώς οι ιδιοκτήτες της, την αύξηση των κερδών της επιχείρησής τους, μέσα στον ανελέητο και σκληρό ανταγωνισμό της ελεύθερης αγοράς ;

Εξάλλου μη ξεχνάτε τους Χρηματοπιστωτικούς Οργανισμούς και Τράπεζες (Ελληνικές και Ξένες) ουδόλως συζητούν τη λειτουργία τους κατά   τις ημέρες των Κυριακών , γιατί λοιπόν;

Ας δούμε λοιπόν, τι συμβαίνει με το κράτος του Ισραήλ ( τη μοναδική  χώρα με δημοκρατικούς θεσμούς σε όλη την  περιοχή  της Μ. Ανατολής).

Όταν λέμε αργία στο Ισραήλ, εννοούμε ότι κατὰ το προαναφερθέν 24ωρο απαγορεύονται 39 κατηγορίες δραστηριοτήτων, μεταξύ των οποίων το μαγείρεμα σε φωτιά η παρασκευή οποιουδήποτε φαγητού με εστία, που να έχει θερμοκρασία άνω των  40 βαθμών Κελσίου.

Πρακτικά στα ξενοδοχεία δεν λειτουργούν κανονικά οι ανελκυστήρες, φαγητό δεν προσφέρεται παρά κάποιο σάντουιτς, δεν βρίσκει κανείς ούτε φαρμακείο ανοικτό, ούτε περίπτερο. Εξ άλλου ο εθνικός αερομεταφορέας ΕL ΑL ,δεν έχει πτήσεις το Σάββατο.

Η αργία του Σαββάτου για τους  Εβραίους είναι ιερὴ και ουδεὶς μπορεί να την παραβιάσει. Μέχρι και διεθνείς αθλητικὲς εκδηλώσεις αναβάλλονται, ή το πρόγραμμά τους προσαρμόζεται στην Εβραϊκή  αργία του Σαββάτου!

Το Ισραήλ, όπως ήδη σημειώθηκε, είναι μέλος του ΟΟΣΑ από το 2010. Είναι κοινοβουλευτική δημοκρατία, χωρὶς Σύνταγμα, αφού οι ισχυρότατοι θρησκευτική κύκλοι του, έχουν επιβάλλει την άποψη ότι δεν χρειάζεται, αφού υπάρχει ο Μωσαϊκός Νόμος. Το κατά κεφαλήν εισόδημα το 2011 ήταν 29.672 $ (28η θέση παγκοσμίως). Προς σύγκριση το κατά  κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδος το 2011 ήταν 28.610 $ (30ή θέση). Το 2012 το Ισραήλ είχε ανάπτυξη 3,2% και το δημόσιο χρέος του, την ίδια χρονιά, ήταν 84,2%. Όλα αυτά με την αυστηρή τήρηση της αργίας τού Σαββάτου.

Ο τουρισμός αποτελεί μία από τις προτεραιότητες της κυβέρνησης του Ισραήλ. Το 2013 στη στενή έκτασή του (20.770 τετρ. χλμ, μικρότερη της Στερεάς Ελλάδος    24. 910 τετρ. χλμ) το   Ισραήλ δέχθηκε 3.540.000 τουρίστες και προσκυνητές, που άφησαν στη  χώρα 11,5 δισεκατομμύρια δολάρια. Επομένως το Ισραήλ Ενδιαφέρεται τουλάχιστον όσο και η Ελλάδα για την εξυπηρέτηση των τουριστών. Όμως δεν ανταλλάσσει το χρήμα από τον τουρισμό με την ιερότητα της ημέρας του Σαββάτου.

Ε) Από νομικής & συνδικαλιστικής  ερμηνείας:

Υπάρχει σχετική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, (12.09.2014),που θεωρεί παράνομη την κατάργηση της αργίας της Κυριακής, αφού το ΣτΕ αναγνωρίζει πως για λόγους ''οικογενειακής συνοχής'' και ''εκκλησιασμού'' δεν πρέπει να καταργηθεί η αργία των Κυριακών, όπως ζητούσαν τούτο με προσφυγή τους στο Συμβούλιο της Επικρατείας, οι Σύλλογοι των Εμποροϋπαλλήλων.

Ας ελπίσουμε βέβαια ότι   δεν θα υπάρξει καμμία αλλαγή με νεώτερη απόφαση, η σε εικαζομένη  προσφυγή της Κυβερνήσεως, αν ληφθεί υπόψη, η προ ολίγων μόλις  ημερών διατυπωθείσα   πρόταση του Προέδρου του ΣτΕ, με την οποία   εισηγείται την αποδοχή της εν λόγω προσφυγής και την απόρριψη της απόφασης του τ. υπουργού ανάπτυξης, για το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές και ήδη αναμένουμε σε λίγες ημέρες την απόφαση της ολομέλειας του Σώματος!

Σημειώνεται ότι στον κατάλογο των υποστηρικτών της αργίας της Κυριακής είναι η Ευρωπαϊκή Συνδικαλιστική Ομοσπονδία, της οποίας, από την Ελλάδα, είναι μέλη η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΤ. Συμμετέχουν ακόμη συνδικάτα από όλες τις χώρες μέλη της ΕΕ. Επίσης υποστηρίζει τη  Συμμαχία, η Επιτροπή των Ρωμαιοκαθολικών Επισκόπων της ΕΕ, η Ομοσπονδία των Καθολικών Οργανώσεων για την Οικογένεια και η Προτεσταντική Εκκλησία της Γερμανίας.

Στον κατάλογο των μελών της Συμμαχίας περιλαμβάνονται επίσης το Συμβούλιο των Ευρωπαϊκών Εκκλησιών, στο οποίο συμμετέχουν το Οικουμενικό Πατριαρχείο, η Εκκλησία της Ελλάδος, η Εκκλησία της Κύπρου και άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες. Επίσης η μεγάλη Γαλλική Εργατική Συνομοσπονδία Χριστιανών Εργατών (CFTC) και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις της Γερμανίας, του Βελγίου, της Αυστρίας, της Εσθονίας, του Λουξεμβούργου, της Σλοβακίας, από δε την Πολωνία η γνωστή «Αλληλεγγύη», αλλά και άλλες οργανώσεις Ευρωπαίων πολιτών.

Είναι η πρώτη φορά που υπάρχει μια τέτοια συμμαχία Εκκλησίας και συνδικάτων σε Πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Σε πρόσφατο μάλιστα   συνέδριο   επιστήμονες ομιλητές τόνισαν ότι η Ευρώπη έχει ανάγκη από ένα κοινωνικό μοντέλο που να μη στηρίζεται μόνο στην παραγωγή και στην κατανάλωση, αλλά επίσης στον ελεύθερο χρόνο για τις προσωπικές επιλογές του κάθε πολίτη -εργαζομένου.

Μεταξύ των ομιλητών της σχετικής   διάσκεψης ,ήταν και ο Γερμανός Καθηγητής Ψυχολογίας κ. Friedhelm Nachreiner, ο οποίος επισήμανε το γεγονός ότι το Γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο με πρόσφατη απόφασή του κατήργησε το άνοιγμα των καταστημάτων την Κυριακή, στη Χώρα.

Επίσης ο κοινωνικός ερευνητής δρ. Ζιλ Έμπρεϊ παρουσίασε το αποτέλεσμα επιστημονικής έρευνας, που έδειξε ότι τα άτομα που εργάζονται την Κυριακή, επηρεάζονται αρνητικά τόσο στον τομέα της υγείας τους, όσο και σ' αυτόν της ασφάλειας στην εργασία τους.

Στις 20 Ιουνίου 2011 εκπρόσωποι (65) Πανευρωπαϊκών Οργανώσεων πολιτών, συνδικάτων, της Ορθόδοξης Εκκλησίας και των άλλων Χριστιανικών Ομολογιών, που όλοι μαζί αποτελούν την «Ευρωπαϊκή Συμμαχία για την αργία της Κυριακής» συναντήθηκαν στις  Βρυξέλλες, με πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής. Στο τέλος της συναντήσεως υπέγραψαν ανακοίνωση, με την οποία δεσμεύτηκαν να αγωνιστούν για την διατήρηση ως υποχρεωτικής της αργίας της Κυριακής και για ένα ανθρώπινο ωράριο εργασίας.

Τα μέλη της Συμμαχίας στην ίδια ανακοίνωση ζητούν, η Ευρωπαϊκή Νομοθεσία, όπως επίσης και αυτές των κρατών μελών, να σέβονται τους εργαζόμενους πολίτες και την ιδιωτική τους ζωή, που περιλαμβάνει και τον ελεύθερο χρόνο που πρέπει να έχουν και να μοιράζονται με τα άλλα μέλη της οικογένειάς τους.

Γνωστόν είναι επίσης ότι η μεν Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ), αναφέρεται στη μακροχρόνια κάμψη και τα χιλιάδες «λουκέτα» (214.000)   των   μικρών καταστημάτων και υποστηρίζει ό,τι ούτε αύξησαν τον τζίρο , ούτε τον όγκο των πωλήσεων ,ούτε την απασχόληση και τους μισθούς στη Ελληνική αγορά , όπως εξάλλου τούτο προκύπτει και από τα στοιχεία για τον Δείκτη Αξίας Κύκλου Εργασιών του Λιανικού Εμπορίου  -   της ΕΛ.ΣΤΑΤ., που έδειξε ότι ο τζίρος των εμπορικών επιχειρήσεων υποχώρησε κατά 2,2% το τελευταίο εξάμηνο Νοεμβρίου 2013  -  Απρίλιος 2014, συγκριτικά   με το αντίστοιχο περσινό εξάμηνο.

Οι δε αλυσίδες  -  κατά βάση πολυεθνικών καταστημάτων και μεγάλων εμπορικών κέντρων  -  υποστηρίζουν, άκουσον – άκουσον ,ότι η  μείωση οφείλεται στις κακές συγκυρίες   και το διεθνές άσχημο κλίμα, αλλά και   στη δυσμενή ακολουθουμένη   και εφαρμοζόμενη σε βάρος τους φορολογική πολιτική της Κυβερνήσεως !

Εκτός λοιπόν των παραπάνω λόγων που παρατέθηκαν, υπεισέρχεται και μία άλλη σειρά τεχνικοεπιστημονικών ωστόσο παραγόντων, τους οποίους εν τάχει, αναπτύσσω:

Ζ) Περιβαντολογική ερμηνεία:

1. Ως γνωστόν στην Πατρίδα μας, καθώς βρίσκεται στη Νότιο Μεσόγειο και στη Ανατολική Μεσογειακή Λεκάνη, οι αναπτυσσόμενες κατά το καλοκαίρι θερμοκρασίες είναι πολύ υψηλές και η εξαιρετική χαμηλή κάλυψη πρασίνου των Ελληνικών πόλεων (η μικρότερη όλων των ευρωπαικών πόλεων, λιγότερη μάλιστα   και αυτού του 2% ),σημαίνει συνεχή χρήση των ενεργοβόρων κλιματιστικών μηχανημάτων και των κεντρικών εγκαταστάσεων κλιματισμού για τους καλοκαιρινούς μήνες, ενώ δεν πάει πίσω η χρήση τους και κατά το χειμώνα .

Συνεπώς το κόστος της επιχείρησης αυξάνει   λόγω της λειτουργίας του κλιματισμού, του εξαερισμού , του φωτισμού, των   ανελκυστήρων, των κυλιομένων κλιμάκων και των λοιπών   καταναλώσεων (τηλέφωνα, νερό, επιγραφές, ηλεκτρ. υπολογιστές, κ.λ.π) και της προκύπτουσας πρόσθετης δαπάνης ένεκα της αγοράς νέων μηχανημάτων προς βελτίωση των   συνθηκών ανέσεως ,της συντήρησης   και αποκατάστασης των τυχόν   βλαβών και ζημιών που δημιουργούνται από την   αδιάκοπη λειτουργία των συσκευών ως και όλων των ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων χωρίς την   επιβάρυνση   και των οικοδομικών   στοιχείων των   κτηρίων ( αποκαταστάσεις τοίχων, κλιμάκων, δαπέδων, οροφών , ψευδοροφών ,ξύλινων και μεταλλικών   κουφωμάτων , σιδηρών κατασκευών ,χρωματισμών, υαλοπινάκων, κ.λ.π.).

Δύσκολο να πει κανείς  με βεβαιότητα ότι προκύπτουν   κέρδη   μετά τις νέες πρόσθετες  αυξημένες λειτουργικές  δαπάνες και  επιβαρύνσεις .

Σε αυτά θα πρέπει να προσθέσετε τις προσαυξήσεις   στα ημερομίσθια των εργαζομένων λόγω της απασχόλησης τους κατα τις Κυριακές ( πρίν την οικονομική κρίση  βέβαια, υπήρχε ένα επί πλέον 75% κόστος στα ημερομίσθια).

2. Η εκτεταμένη χρήση των κλιματιστικών μηχανημάτων και των κεντρικών εγκαταστάσεων , συμβάλλει στην περιβαλλοντική υποβάθμιση  με τη δημιουργία εστιών μικροκλιμάτων δηλ. μικρών διαφοροποιουμένων θερμοκρασιών   σε πλατείες και δρόμους, ήτοι   μεταβολή επί τα χειρίστω, της συνθηκών άνεσης και διαβίωσης,   των κατοίκων των πόλεων. Μάλιστα   προ ημερών , ο Γ.Γ. Δημοσίων Έργων σημείωσε   ότι με την ανάπλαση και μόνον της Λεωφ. Πανεπιστημίου-που  χρηματοδοτείται από το ίδρυμα Ωνάση  -  θα δημιουργηθεί ένα μεγάλο γραμμικό πάρκο, στο οποίο θα φυτευτούν 800 δένδρα και φυτά και σύμφωνα με τις μελέτες, το καλοκαίρι π.χ. θα υπάρξει   μια μέση πτώση της θερμοκρασίας έως και 2-3 βαθμούς!

 Όμως και κατά τους χειμερινούς μήνες, ότε λειτουργούν οι   κεντρικές θερμάνσεις   ( όσες δηλ. χρησιμοποιούν πετρέλαιο θέρμανσης στους λέβητές τους) προκύπτουν ρύποι αιθάλης και μικροσωματιδίων που καθιστούν αποπνικτική την ατμόσφαιρα με το φωτοχημικό νέφος και  την αιθαλομίχλη.

3. Η αυξημένη κυκλοφοριακή κίνηση  -  λόγω της λειτουργίας των καταστημάτων  -  συμβάλλει στην επιβάρυνση της ατμόσφαιρας με καυσαέρια, στην αύξηση δηλ. των αερίων ρύπων των πόλεων και της υγρασίας και εν τέλει του φαινομένου του θερμοκηπίου, με τη συσσώρευση CO2, CO, οξειδίων του αζώτου, μικροσωματιδίων και αιθάλης ( κατά τους χειμερινούς μήνες), και λοιπών επικινδύνων για την υγεία του ανθρώπου ρύπων.

4. Η αυξημένη χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς (μετρό, λεωφορεία, τραμ, τρόλεϊ) σημαίνει περισσότερες πληρωμές για μισθούς εργαζομένων και εισαγωγή υγρών καυσίμων (πετρέλαιο, υγραέριο, φυσικό αέριο) και χρήση στερεών και υγρών καυσίμων από τις εταιρείες ηλεκτρικής ενεργείας (επί του προκειμένου, της ΔΕΗ) αλλά και αναγκαστική εξαγορά εκπεμπομένων ρύπων.

5. Ο αέρας των πόλεων    που έχουν επιβαρυνθεί από την εν πολλοίς άναρχη και χωρίς μέτρο δόμηση τους -  θα πρέπει να ανανεώνεται με συχνότητα 2-5 φορές την ημέρα, η οποία ωστόσο δυσχεραίνεται κατά πολύ απο τα εμπόδια που έχουν παρεμβληθεί στις διόδους του φρέσκου αέρα ( βλ. παρεμβαλλόμενα οικοδομικά εμπόδια στο «βορειαδάκι» της Πάρνηθος και στην αύρα του Φαλήρου, για το λεκανοπέδιο των Αθηνών), πράγμα που εξασφαλίζεται μερικώς με την «ανάπαυση» και ξεκούραση των πόλεων  -  έστω και μία ημέρα της εβδομάδος-  όταν δηλαδή  περιορίζεται η καθημερινή έντονη ανθρώπινη δραστηριότητα και κίνηση.

6. Η λειτουργία των μηχανημάτων, των αυτοκινήτων και των λοιπών οχλουσών επιχειρήσεων, βιομηχανιών, βιοτεχνιών, προσθέτει νέα ηχορύπανση,   των οποίων τα Decibels της, επιβαρύνει σημαντικά τη ήδη βεβαρυμμένη σωματική και ψυχική  υγεία των πολιτών .

Τελικό συμπέρασμα:

Όλα τα παραπάνω, θα πρέπει να μας βάλουν σε σκέψεις για το ποιοί ακριβώς επιμένουν  στην κατάργηση της Κυριακής αργίας .

Ας μας προβληματίσει ιδιαιτέρως το γεγονός ότι οι μεγάλες Πολυεθνικές Εταιρείες, διαγκωνίζονται ποιός θα επικυριαρχήσει του άλλου και εν τέλει ποιός θα κερδίσει την Ελληνική αγορά.

Στο βωμό του υλισμού και του ωφελιμισμού, θυσιάζεται η αργία της Κυριακής, αφού δεν είναι ασφαλώς κύριος σκοπός και στόχος το κέρδος, όπως θέλουν κάποιοι να εμφανίζουν, αλλά μία καθαρά Αντιλαϊκὴ, Αντεργατική και Αντιχριστιανικὴ  ενέργεια, που θα οδηγήσει με βεβαιότητα, τη χειμαζόμενη και πολλαπλώς υποφέρουσα Ελληνική Κοινωνία, σε νέα αποσύνθεση και επιπρόσθετο μαρασμό!

Δε χρειάζεται νομίζω, να αναφερθούμε στην αύξηση του αριθμού των αυτοκτονιών, στην ανάπτυξη τόσο πλήθους ψυχοσωματικών ασθενειών στο γενικό πληθυσμό, στις δραματικές επιπτώσεις της φυγής νέων ανθρώπων (και δη επιστημόνων) στο εξωτερικό και στην ανεξέλεγκτη είσοδο ακραίων μουσουλμάνων λαθρομεταναστών, για τους οποίους είμαστε υποχρεούμαστε   – από το Διεθνές και Κοινοτικό Δίκαιο  -  να παρέχουμε διευκολύνσεις για την ανέγερση τεμενών, τζαμιών ή πολιτιστικών κέντρων, που πιθανόν να αποτελέσουν θέρετρα βιαίων συγκρούσεων των αλληλοσπαρασσομένων μουσουλμανικών σεχτών, φατριών, πτερύγων και δογμάτων του Ισλάμ ( Σιίτες, Σουνίτες, Αλεβίτες, Δρούζοι, Τζιχαντιστές, Αλ Καϊντιστές, κ.λ.π.).

Σημειώσατε ότι επίσημες δημογραφικές μελέτες ομιλούν για συρρίκνωση του Ελληνικού πληθυσμού το έτος 2035 , στις 7.500.000 ψυχές !Προς επίρρωση τούτου, σήμερα μάλιστα η Ελληνική Στατιστική Αρχή ανακοίνωσε ότι οι γεννήσεις   το 2013 μειώθηκαν κατά 6,21% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, ενώ αντίστροφη εικόνα παρουσιάζεται στις γειτονικές χώρες της Τουρκίας , της Αλβανίας και των Σκοπίων.

Θα πρέπει λοιπόν να συναινέσουμε κι εμείς, σ΄ αυτή τη νέα διάλυση της Οικογένειας, του πραγματικού κυττάρου της Ελληνικής Κοινωνίας, όταν βλέπουμε τις συνέπειες και τα αποτελέσματα αυτής ακριβώς της πολιτικής ;

Ας υπενθυμίσουμε εν τέλει σε κάποιους, τη γνωστή παλαιά λαϊκή ρήση που λέγει «Δύο τρόπους ξέρω να γίνει κάποιος στη ζωή του φτωχός και δυστυχισμένος. Ο ένας είναι να κλέβει κι ο άλλος να δουλεύει την Κυριακή!»

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

ΑΓΙΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΕΠΤΑΠΥΡΓΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ


 
 
H ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΕΓΕΡΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΤΗΤΟΡΟΣ ΤΟΥ
Επιμέλεια: Αρχιμ. Γρηγόριος Παπούλας 

Το Eπταπύργιο της Θεσσαλονίκης, είναι ένας ιστορικός αρχαιολογικός χώρος της πόλης, που βρίσκεται στο βορειοανατολικό τείχος της, στην κορυφή της Ακρόπολης της. Υπήρξε από την κτήση του, κατά τους Βυζαντινούς χρόνους, το φρούριο της Θεσσαλονίκης. Είναι συνυφασμένο όμως το όνομα του με τη λειτουργία του για εκατό περίπου χρόνια 1890-1989 ως φυλακή. Γνωστό και με την Τούρκικη ονομασία του ως γεντί κουλέ.

Χιλιάδες Ελλήνων έζησαν στα κτήρια της αυλής του, υπέφεραν, βασανίστηκαν, πέθαναν, αν δεν εκτελούνταν. Ιδιαίτερα στις παλαιότερες εποχές όπου οι αιτίες της φυλακίσεως δεν ήταν μόνο οι παράνομες κ εγκληματικές πράξεις, κατά το κοινά αποδεκτό δίκαιο, αλλά αρχικά η φιλοπατρία των Τουρκοκρατούμενων Ελλήνων, αργότερα των αντιστασιακών κατά την Γερμανική κατοχή, δυστυχώς ακόμη και των αντιφρονούντων σε πολιτικές πεποιθήσεις, από όλες τις πλευρές κατά καιρούς. Πάντοτε οι συνθήκες διαβίωσης ήταν αρκετά δύσκολες. Άλλωστε, αυτός ήταν και ο λόγος κατάργησης της χρήσης τους. Το βασανιστήριο του τόπου μάλλον ήταν το ελαφρύτερο, όταν η αιτία του εγκλεισμού ήταν η αδικία…
 
Ακόμη και στον σημερινό επισκέπτη οι τοίχοι, οι πέτρες και ότι άλλο υπάρχει μέσα στο Επταπύργιο φωνάζει πόνο, θλίψη και απογοήτευση. Μοναδική εξαίρεση στο κλίμα αυτό είναι ο Ιερός Ναός του αγίου Ελευθερίου που βρίσκεται στον προαύλιο χώρο των παλιών φυλακών, ο οποίος παρά την κακή του συντήρηση, θυμίζει τα πρώτα λουλούδια της άνοιξης που ξεφυτρώνουν ανάμεσα στα μισολιωμένα χιόνια και τα γεμάτα ελπίδα και παρηγοριά άνθη της μυγδαλιάς. Έτσι κάπως θα τον ένιωθαν και οι κρατούμενοι τότε. Ήταν ο μόνος τόπος που μπορούσαν να ένιωθαν ελεύθεροι και εκεί πολλοί αποκτούσαν και την εσωτερική τους ελευθερία. Ας δούμε λίγα για την την ιστορία ανέγερσης και τον κτήτορά του.

Μεταξύ των κρατουμένων της φυλακής την περίοδο 1917-1918 ήταν και ο ανδρείος Μακεδονομάχος, Αρχιμανδρίτης Μελχισεδέκ Μακρής από τα Δουμπιά της Χαλκιδικής.
 
Είχε καταδικαστεί σε δεκαετή εγκλεισμό από το έκτακτο στρατοδικείο της Χαλκιδικής τον Μάιο του 1917 ως αντιφρονών, καθώς συμμετείχε στα λεγόμενα «Κονδυλικά».
Μέσα από το κελί του γράφει σε μια επιστολή του προς τη μονή Βατοπαιδίου τα εξής  σχετικά:
 
"Σήμερον ευρίσκομαι εν τη φυλακή του Γεντί Κουλέ υπό βαρυτάτης κατηγορίας. Εν τούτοις όμως ο θείος ζήλος μου ουδαμώς εμειώθη, αλλά του εναντίον εγιγαντώθη, διότι έβλεπον 600 χριστιανούς καταδίκους να στερούνται εντελώς εκκλησίας, μηδαμώθεν άλλοθεν να αναμένουσιν παρηγορίαν, παρά μόνον υπό τη μητρός ημών εκκλησίας. Την ελπίδαν αυτήν την εκπηγάζουσαν εκ της θρησκείας. Έφθασα λοιπόν εις την σκέψην, ότι είναι μεγάλη ανάγκη, να ιδρυθεί πάσης θυσίας εν τη φυλακή εκκλησία. Όντως δι' εράνων κατόρθωσα να ανεγείρω εκ βάθρων εκκλησίαν, τη εγκρίσει της σεβαστής ημών κυβερνήσεως επί ονόματι του Αγίου Ελευθερίου. Και κατά τας αγίας ημέρας των Παθών του Κυρίου (1918) εκκλησιάσθησαν άπαντες οι κρατούμενοι... και τους μετάλαβα των θείων και αχράντων μυστηρίων. Φαντασθήτε 600 κατάδικοι αναζωογονηθέντες υπό του πυρός της θρησκείας, αντλήσαντες εκ της μητρός εκκλησίας μεγίστην  παραμυθίαν, ήτις είναι η άγκυρα σωτηρίας δια τους κρατουμένους, θεωρουμένους αποκλήρους της κοινωνίας..."   


Έτσι λοιπόν οι σκληρές φυλακές, απέκτησαν το ουράνιο και πνευματικό αυτό καταφύγιο του Ιερού Ναού του αγίου Ελευθερίου και ο Αρχιμανδρίτης Μελχισεδέκ Μακρής ήταν ο ευεργέτης όλων όσων πέρασαν το κατώφλι του. Αξίζει, έστω και για την ιστορία απλά, να δούμε ποιος ήταν αυτός ο κληρικός της εκκλησίας μας.

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ ΜΑΚΡΗΣ (1869-1939)
 

ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ, ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΙΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΣ ΚΑΙ ΙΕΡΕΥΣ ΤΟΥ ΕΛΛ. ΣΤΡΑΤΟΥ
 
Ο Μελχισεδέκ Μακρής  ή Γούτας γεννήθηκε στα Δουμπιά Χαλκιδικής το 1869. Σε μικρή ηλικία έφυγε στη Θεσσαλονίκη. Γύρω στο 1890 ενδύθηκε το μοναχικό σχήμα στην Ιερά μονή Βατοπαιδίου του αγίου όρους. Στα τέλη της ίδιας δεκαετίας μετέβη στους Αγίους Τόπους, εντάχθηκε στην αγιοταφιτική αδελφότητα και διακόνησε, υπηρέτησε και υπερασπίστηκε  με παροιμιώδη αγωνιστικό τρόπο το Θεοδέγμον Σπήλαιο της Βηθλεέμ. Από εκεί πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου ο τότε Μητροπολίτης Καισαρείας Ιωάννης Αναστασιάδης (1833-1902) εκτιμώντας τον χαρακτήρα του, τις αρετές του και τον ένθεο ζήλο του για το δοκιμαζόμενο ακόμα έθνος και την Εκκλησία, τον πήρε μαζί του και τον χειροτόνησε διάκονο.

Θα παρέμενε εκεί εάν τον άφηνε ήσυχο ο πόνος και ο θρήνος της Μακεδονίας της πατρίδος του, τον οποίον εξέπεμπε αύτη κάτω από το μαχαίρι, την φωτιά και την φρικτή δράση των Βουλγάρων κομιτατζίδων. Τότε, μετά τον θάνατο του Μητροπολίτη του, το 1902 μετέβη στη Αθήνα για να τεθεί στην διάθεση της Ελληνομακεδονικής Αμύνης των Αθηνών, δηλαδή του Μακεδονικού Κομιτάτου, το οποίο τον απέστειλε στη Μακεδονία ως πράκτορα Β’ τάξεως (1904-1908), όπου εξετέλεσε το καθήκον του με παραδειγματικό ηρωισμό και μοναδική αυταπάρνηση. Μετέφερε όπλα και καθοδηγούσε τα σώματα στους προορισμούς τους, επιστράτευσε Μακεδόνες δια την ένοπλη άμυνα της σκληρά δοκιμαζόμενης Πατρίδας του, ήταν ηγέτης σωμάτων.

Σύμφωνα με επιστολή του στη Ι.Μονή Βατοπαιδίου τον Οκτώριο του 1912 βρισκόταν στη Χαλκιδική και ενίσχυε τις προσπάθειες για τη απελευθέρωση της περιοχής. Μάλιστα συμμετείχε και ο ίδιος σε μια μάχη στον Χολομώντα, στη σύγκρουση με τους Τούρκους στον σημερινό άγιο Πρόδρομο.

Με την έναρξη των Βαλκανικών πολέμων ο Αρχιμανδρίτης Μελχισεδέκ Μακρής κατατάχθηκε εθελοντής στον στρατό, ως στρατιωτικός Ιερέας στην πρώτη γραμμή του πυρός, στην VI’ μεραρχία . Εκεί παραβρέθηκε στις μεγαλύτερες μάχες. Πολεμιστής, ρήτορας, εξομολογητής, προμηθευτής, ήρωας των στρατιωτών και των αξιωματικών, ατρόμητος και αμετάβλητος. Στην Τζουμαγιά,  εκεί που έγινε η τραγικότατη μάχη μεταξύ των Ελλήνων και των Βουλγάρων κατά την οποία οι Έλληνες από έλλειψη πολεμοφοδίων αναγκάσθηκαν να αμυνθούν κατά του εχθρού  με πέτρες, είχε την τραγική ατυχία αλλά και την υψηλή τιμή να τελέσει την νεκρώσιμη ακολουθία στους εκεί πεσόντες πολυθρύλητους αξιωματικούς, ήρωες, ταγματάρχη Βελισαρίου και ταγματάρχη Κολοκοτρώνη κ.λ.π. οπλίτες.

Μετά το τέλος των Βαλκανικών πολέμων κατατάχθηκε στον ελληνικό στρατό. Η δυναμικότητα του χαρακτήρα και το ανήσυχο πνεύμα του τον ενέπλεξε σε περιπέτειες όπως αυτή της εμπλοκής του σε πολιτειακές διαμάχες, με αποτέλεσμα τον εγκλεισμό του αρχικά στις φυλακές Επταπυργίου 1917 -1918 και έπειτα Αιγίνης 1918. Από όπου επανήλθε στην υπηρεσία του υπηρετώντας σε διάφορα μέρη της χώρας, με κατάληξη τον Ιερό Ναό αγίου Κωνσταντίνου του Γ’ Σώματος στρατού της Θεσσαλονίκης, όπου εκοιμήθηκε τον Αύγουστο του 1939.

Στη μακρόχρονη διακονία του τόσο στην Εκκλησία όσο και στον Ελληνικό στρατό πρόσφερε σπουδαίες υπηρεσίες, για τις οποίες τιμήθηκε από την Ελληνική Πολιτεία με πολλά παράσημα. Τέλος αξίζει να σημειωθεί πως δύο φορές (1934 και 1938) σε Αρχιερατικές εκλογές,  Αρδαμερίου και Δράμας, εξελέγη στο τριπρόσωπο των υποψηφίων.

ΠΗΓΕΣ:

-Εφημερίδα «φωνή της Χαλκιδικής» (31-5-1936)

-Περιοδικό «ΠΑΓΧΑΛΚΙΔΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ», τεύχος 17ο , σελ. 14, τίτλος «ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ ΜΑΚΡΗΣ ΕΝΑΣ ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ» του ΝΙΚΟΣ ΕΜΜ. ΠΑΠΑΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ

-ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ